Cefoperazonum + Sulbactamum (Sulperazon 2 g)

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika

Sulperazon 1 g,

500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Sulperazon 2 g,

1000 mg + 1000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Cefoperazonum + Sulbactamum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona

informacje ważne dla pacjenta.

 Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

 W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

 Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić

innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

 Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane

niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz

punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Sulperazon i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sulperazon

3. Jak stosować Sulperazon

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać Sulperazon

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Sulperazon i w jakim celu się go stosuje

Sulperazon jest lekiem złożonym (zawiera cefoperazon z sulbaktamem), mającym postać suchego proszku,

który rozpuszcza się w celu sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Cefoperazon w skojarzeniu

z sulbaktamem działa na drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon.

Sulperazon wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje:

 zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych),

 zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych),

 zapalenia otrzewnej, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia dróg żółciowych i innych zakażeń

wewnątrz jamy brzusznej,

 posocznica,

 zakażenia skóry i tkanek miękkich,

 zakażenia kości i stawów,

 stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenia błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg

rodnych.

Leczenie skojarzone

Ze względu na szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego cefoperazonu z sulbaktamem, wiele zakażeń

może być leczonych wyłącznie tym lekiem. Lekarz może jednak zalecić stosowanie leku Sulperazon razem

z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli pacjent równocześnie przyjmuje

aminoglikozydy, lekarz może zalecić kontrolę czynności nerek w czasie leczenia.

1 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sulperazon

Kiedy nie stosować leku Sulperazon:

- jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub na inne leki z tej samej grupy, lub jeśli wystąpiła

ciężka nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

 Jeżeli w przeszłości stwierdzono u pacjenta reakcje nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe,

cefalosporyny, penicyliny lub inne antybiotyki (patrz punkt: Kiedy nie stosować leku Sulperazon).

Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na

różne alergeny.

 Jeżeli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne, takie jak martwicze toksyczne oddzielanie się

naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (choroba objawiająca się wystąpieniem licznych pęcherzy

skórnych) oraz złuszczające zapalenie skóry (erytrodermia, choroba objawiająca się zaczerwienieniem

i złuszczaniem skóry) należy zaprzestać stosowania leku Sulperazon i zgłosić się do lekarza.

 Jeżeli pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe (leki hamujące krzepnięcie krwi).

 U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) niedrożnością dróg żółciowych. Może być wtedy

konieczne kontrolowanie stężenia leku w surowicy krwi i ewentualne dostosowanie dawki leku,

szczególnie jeśli jednocześnie występują zaburzenia czynności nerek.

 Jeżeli pacjent stosuje niepełnowartościową dietę, jest długotrwale odżywiany pozajelitowo lub

stwierdzono u niego zaburzone wchłanianie pokarmu. Cefoperazon – jedna z substancji czynnych leku

Sulperazon – może hamować krzepnięcie krwi. W związku ze stosowaniem leku Sulperazon zgłaszano

poważne krwawienia, niekiedy prowadzące do zgonu. W przypadku wystąpienia objawów krwawienia

należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

 Jeżeli u pacjenta wystąpi biegunka, należy zwrócić się do lekarza w celu ustalenia dalszej terapii.

Biegunka może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita, rzadkiego powikłania występującego

niekiedy w związku z leczeniem antybiotykami. Konieczne może być odstawienie leku, a w cięższych

przypadkach podawanie doustne metronidazolu lub wankomycyny. Przeciwwskazane jest przyjmowanie

leków hamujących perystaltykę. Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit nawet

po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych.

 Jeżeli lek jest stosowany długotrwale, może wystąpić nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów.

Dlatego też w trakcie stosowania leku Sulperazon pacjent pozostanie pod ścisłą obserwacją. Lekarz

może zalecić przeprowadzenie co pewien czas badania czynności poszczególnych układów i narządów.

Dotyczy to zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy szczególnie obserwować

działanie leku u noworodków, zwłaszcza u wcześniaków oraz u niemowląt i małych dzieci.

Dzieci

Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon u wcześniaków i noworodków, lekarz rozważy potencjalne

korzyści płynące z podania leku w stosunku do ryzyka, jakie wiąże się z jego zastosowaniem.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub

niedrożnością przewodów żółciowych.

2 Sulperazon a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie

lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Zmiany wyników badań laboratoryjnych - mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki prób wykrywających

glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.

Sulperazon z alkoholem

U pacjentów, którzy spożywali alkohol podczas leczenia lekiem Sulperazon lub w ciągu 5 dni od ostatniego

podania leku, obserwowano reakcję disulfiramową: zaczerwienienie twarzy, pocenie się oraz bóle głowy

i tachykardię (przyspieszenie akcji serca powyżej 120 uderzeń na minutę). Nie należy spożywać alkoholu

w trakcie terapii lekiem Sulperazon.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć

dziecko, powinna poradzić się lekarza.

Sulperazon można stosować w ciąży jedynie wówczas, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki

przewyższa ryzyko dla płodu.

Leku Sulperazon nie należy stosować podczas karmienia piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej.

W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Lek Sulperazon

przenika przez barierę łożyskową. Wyniki badań klinicznych dotyczące płodności u mężczyzn i kobiet nie są

dostępne.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Jest mało prawdopodobne, aby lek Sulperazon wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów lub

obsługiwania maszyn przez pacjenta.

Lek Sulperazon zawiera sód

Lek Sulperazon 1g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera

67,1 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 3,4% maksymalnej

zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej).

Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

W razie przyjmowania 6 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący

zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

zawiera 134,2 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 6,7%

maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej).

Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

W razie przyjmowania 3 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący

zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Ten lek może być przygotowany do podawania przy użyciu roztworów zawierających sód (patrz punkt

„Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”). Należy to wziąć pod uwagę

przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu, szczególnie gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie

niskosodowej.

3. Jak stosować Sulperazon

Lek jest podawany pod ścisłą kontrolą medyczną przez personel medyczny. W razie wątpliwości należy

zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

Sulperazon zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1.

3 Stosowanie u dorosłych

Zalecana dawka leku Sulperazon dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (od 1 do 2 g cefoperazonu na dobę)

podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin.

W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki leku Sulperazon

do 8 g na dobę, podawanych dożylnie w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin. Zalecana maksymalna

dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g leku Sulperazon).

Stosowanie u dzieci

Dzieciom należy podawać Sulperazon w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do

40 mg/kg mc./dobę cefoperazonu i od 20 do 40 mg/kg mc./dobę sulbaktamu. Lek podaje się co 6 do

12 godzin, w 2 lub 4 równo podzielonych dawkach.

W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki do

160 mg/kg mc./dobę (czyli 80 mg/kg mc./dobę cefoperazonu). Lek podaje się w 2 do 4 równo podzielonych

dawkach.

Stosowanie u noworodków

U noworodków poniżej pierwszego tygodnia życia Sulperazon należy stosować co 12 godzin. Maksymalna

dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków nie powinna przekraczać

80 mg/kg mc./dobę (160 mg/kg mc./dobę leku Sulperazon).

Jeśli konieczne jest zastosowanie dawki cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać

dodatkowo sam cefoperazon.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby

U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby i innymi zaburzeniami

czynności wątroby lub jeśli u pacjenta występują oprócz tego zaburzenia czynności nerek, lekarz może

zdecydować o zmianie dawkowania leku. W takich przypadkach dawka leku nie będzie większa niż 2 g

cefoperazonu na dobę.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek lekarz może zdecydować o zmianie dawkowania

leku. W przypadkach ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu.

Sposób podawania

Podawanie dożylne i domięśniowe. Szczegółową instrukcję zamieszczono na końcu ulotki, w części

przeznaczonej dla fachowego personelu medycznego.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sulperazon

Po przedawkowaniu mogą wystąpić objawy neurologiczne, w tym drgawki. W związku z tym, że lek będzie

podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, zastosowanie większej niż zalecana dawki leku wydaje się mało

prawdopodobne. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy zawsze poinformować o tym

lekarza.

Cefoperazon i sulbaktam są usuwane z organizmu podczas hemodializy, dlatego też procedura ta może

przyspieszyć eliminację składników leku z organizmu w razie przedawkowania u pacjentów

z niewydolnością nerek.

Pominięcie zastosowania leku Sulperazon

W związku z tym, że lek będzie podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, pominięcie dawki wydaje się mało

prawdopodobne. Jednak w razie podejrzenia pominięcia dawki leku, należy zawsze poinformować o tym

lekarza lub pielęgniarkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Sulperazon

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do

lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4 4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo częste (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):

 neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), leukopenia (zmniejszenie

liczby leukocytów), dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, zmniejszenie stężenia

hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi)

 zwiększenie aktywności enzymów: aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy

asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej

Częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

 koagulopatia (zaburzenia krzepliwości krwi)

 eozynofilia (zwiększenie liczby eozynofilów)

 biegunka, nudności, wymioty

 zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi

Niezbyt częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

 ból głowy

 świąd, pokrzywka

 zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, dreszcze

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

 hipoprotrombinemia (niedobór protrombiny - białka biorącego udział w procesie krzepnięcia krwi)

 wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, w tym wstrząs (ciężki stan

objawiający się między innymi nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego, stanowiący zagrożenie dla

życia), reakcje nadwrażliwości

 krwawienie, zapalenie naczyń, niedociśnienie

 rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności)

 żółtaczka

 martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (ciężka reakcja skórna,

przebiegająca z powstawaniem pęcherzy, głównie w jamie ustnej i okolicach narządów płciowych,

z możliwą gorączką oraz bólami stawów), złuszczające zapalenie skóry (choroba przejawiająca się

zaczerwienieniem i złuszczaniem skóry), wysypka plamkowo-grudkowa

 krwiomocz

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane

niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania

niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań

Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów

Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi

podmiotu odpowiedzialnego.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat

bezpieczeństwa stosowania leku.

5 5. Jak przechowywać Sulperazon

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25  C.

Sporządzony roztwór można przechowywać przez 24 godziny po rekonstytucji.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin ważności

(EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać

farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Sulperazon

Sulperazon 1 g

Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam. -

Każda fiolka zawiera 500 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (517 mg) oraz 500 mg

sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (547 mg).

Sulperazon 2 g

- Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam.

Każda fiolka zawiera 1000 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (1034 mg) oraz

1000 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (1094 mg).

Lek nie zawiera innych składników.

Jak wygląda lek Sulperazon i co zawiera opakowanie

Fiolka z bezbarwnego szkła, zabezpieczona silikonowym, szarym bromobutylowym, pokrytym teflonem lub

EFTE korkiem, zamykanym kapslem aluminiowym z plastikowym wieczkiem typu flip-off.

W tekturowym pudełku umieszczona jest 1 fiolka zawierająca 500 mg cefoperazonu i 500 mg sulbaktamu

(Sulperazon 1 g) lub 1000 mg cefoperazonu i 1000 mg sulbaktamu (Sulperazon 2 g).

Podmiot odpowiedzialny:

Pfizer Europe MA EEIG, Boulevard de la Plaine 17, 1050 Bruxelles, Belgia

Wytwórca:

Haupt Pharma Latina S.r.l., Latina (LT), Strada Statale 156 Km 47,600, 04100 Borgo San Michele, Włochy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do

podmiotu odpowiedzialnego:

Pfizer Polska Sp. z o.o.

tel. 22 335 61 00

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

6 Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego

Niezgodności farmaceutyczne

Aminoglikozydy

Z powodu niezgodności fizycznej nie należy mieszać roztworu leku Sulperazon z aminoglikozydami. Jeśli

bierze się pod uwagę leczenie skojarzone, można je prowadzić w kolejnych, krótkotrwałych infuzjach

dożylnych używając dwóch cewników dożylnych, które między podaniem leków (produktu Sulperazon

i aminoglikozydów) należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania. Zaleca się również, aby

dawki podawanego leku Sulperazon były tak rozłożone w ciągu doby, aby odstęp czasu między podaniem

tego leku a podaniem aminoglikozydu był jak najdłuższy.

Roztwór mleczanowy Ringera

Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować roztworu mleczanowego Ringera

do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, podczas dwustopniowego procesu rozpuszczania,

jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia −

roztworu mleczanowego Ringera, niezgodność nie występuje.

Lidokaina

Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować 2% roztworu chlorowodorku

lidokainy do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, jeśli do początkowego rozpuszczenia

użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia 2% roztworu chlorowodorku lidokainy,

niezgodność taka nie występuje.

Przygotowania leku do stosowania

Lek zawierający cefoperazon i sulbaktam jest dostępny w fiolkach zawierających 1,0 g lub 2,0 g leku.

Dawka cefoperazonu Objętość rozpuszczalnika Maksymalne stężenie Dawka całkowita [g] i sulbaktamu [g] [ml] końcowe [mg/ml]

1,0 0,5 + 0,5 3,4 125 +125

2,0 1,0 +1,0 6,7 125 + 125

Wykazano, że lek Sulperazon, który zawiera cefoperazon i sulbaktam jest zgodny z następującymi

rozpuszczalnikami: woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór

dekstrozy w 0,225% roztworze chlorku sodu oraz 5% roztwór dekstrozy w 0,9% roztworze chlorku sodu.

Cefoperazon jest zgodny w stężeniach w zakresie 10-250 mg/ml rozpuszczalnika. Sulbaktam jest zgodny

w stężeniach w zakresie 5-125 mg/ml rozpuszczalnika.

Roztwór mleczanowy Ringera

Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. W dwuetapowym procesie

rozpuszczenia, po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn

rozcieńcza się roztworem mleczanowym Ringera do uzyskania stężenia sulbaktamu 5 mg/ml (2 ml roztworu po

początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 50 ml lub 4 ml roztworu po początkowym

rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 100 ml roztworu mleczanowego Ringera).

Lidokaina

Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. Aby w dwuetapowym procesie

rozpuszczania uzyskać stężenie cefoperazonu wynoszące 250 mg/ml lub większe, po rozpuszczeniu leku

w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się 2% roztworem lidokainy

do uzyskania roztworów zawierających do 250 mg cefoperazonu i 125 mg sulbaktamu na 1 ml w roztworze

chlorowodorku lidokainy o stężeniu około 0,5%.

7 Sposób podawania

Podanie dożylne

Do krótkotrwałych infuzji dożylnych zawartość każdej fiolki z lekiem Sulperazon należy rozpuścić

w odpowiedniej objętości 5% roztworu glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do

wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć tym samym roztworem do objętości 20 ml. Infuzja powinna trwać od

15 do 60 minut.

Roztwór mleczanowy Ringera można stosować do podawania dożylnego, jednak nie należy go jednak

używać do początkowego rozpuszczenia leku. Można go natomiast zastosować do infuzji dożylnej, jako

rozcieńczalnik rozpuszczonego wstępnie proszku Sulperazon.

Do wstrzykiwań dożylnych zawartość każdej fiolki należy rozpuścić w sposób opisany powyżej. Lek należy

podawać przez co najmniej 3 minuty.

Podanie domięśniowe

Do rozcieńczenia roztworu do podawania domięśniowego można zastosować 2% roztwór chlorowodorku

lidokainy, nie należy go jednak stosować do początkowego rozpuszczenia leku.

8