Rifampicinum (Rifampicyna TZF)

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Rifampicyna TZF, 150 mg, kapsułki twarde

Rifampicyna TZF, 300 mg, kapsułki twarde

Rifampicinum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona

informacje ważne dla pacjenta.

• - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
• - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może

zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

• - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane

niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz

punkt 4.

Spis treści ulotki

• 1. Co to jest lek Rifampicyna TZF i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rifampicyna TZF
• 3. Jak stosować lek Rifampicyna TZF
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać lek Rifampicyna TZF
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje
• 1. Co to jest lek Rifampicyna TZF i w jakim celu się go stosuje

Rifampicyna TZF jest lekiem zawierającym jako substancje czynną ryfampicynę. Ryfampicyna jest

antybiotykiem przeciwgruźliczym działającym bakteriobójczo.

Wskazania do stosowania

Ryfampicyna jest stosowana w leczeniu następujących zakażeń:

• • gruźlica; w skojarzeniu z innymi lekami przeciwprątkowymi stosuje się w leczeniu wszystkich

postaci gruźlicy, w tym zdiagnozowanych po raz pierwszy, zaawansowanych przewlekłych i

lekoopornych;

• • trąd;
• • bruceloza, legionelloza, ciężkie zakażenia wywołane przez gronkowce, w skojarzeniu z innymi

antybiotykami odpowiednimi w danym zakażeniu.

Ryfampicyna może być stosowana także w:

• • zapobieganiu meningokokowemu zapaleniu opon mózgowych u bezobjawowych nosicieli

Neisseria meningitidis ;

• leczeniu bezobjawowych nosicieli Haemophilus influenzae i zapobieganiu rozwojowi zakażenia u

narażonych na kontakt z tą bakterią dzieci w wieku 4 lat lub młodszych.

• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rifampicyna TZF

Kiedy nie stosować leku Rifampicyna TZF

• • Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na ryfampicynę lub którykolwiek z pozostałych

składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Do objawów reakcji nadwrażliwości należą: wysypka, problemy z przełykaniem lub oddychaniem,

obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka.

• • Jeśli pacjent ma żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu).
• • Jeśli pacjent jest leczony sakwinawirem lub rytonawirem (leki stosowane w zakażeniu HIV; patrz

„Lek Rifampicyna TZF a inne leki”).

➢ Jeśli powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, nie powinien on przyjmować leku

Rifampicyna TZF. W razie wątpliwości przed rozpoczęciem stosowania leku Rifampicyna TZF

należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania Rifampicyny TZF należy omówić to z lekarzem.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Rifampicyna TZF, jeśli:

• • pacjent ma zaburzoną czynność wątroby; lekarz ustali dawkowanie leku Rifampicyna TZF w

zależności od stopnia niewydolności wątroby oraz zleci wykonywanie badań czynności wątroby

przed rozpoczęciem leczenia;

• • u pacjenta występują objawy świadczące o zaburzeniach czynności nerek, a stosowana dawka jest

większa niż 600 mg na dobę;

• • pacjent choruje na cukrzycę; utrzymanie właściwego poziomu cukru we krwi może być w trakcie

leczenia ryfampicyną trudniejsze;

• • u pacjenta występuje drętwienie i osłabienie mięśni ramion i nóg (neuropatia obwodowa);
• • pacjent ma za małą masę ciała lub jest niedożywiony;
• • pacjent ma porfirię (rzadka choroba metaboliczna związana z krwią); pod wpływem leku objawy

choroby mogą się nasilić;

• • pacjent nosi miękkie soczewki kontaktowe; mogą one zabarwić się, gdyż w trakcie przyjmowania

leku Rifampicyna TZF ślina, plwocina, łzy, mocz mogą mieć czerwone lub pomarańczowe

zabarwienie;

• • pacjentem jest dziecko;
• • pacjent ma 65 lat lub jest starszy;
• • pacjent leczony jest w schemacie przerywanym (lek jest podawany 2 do 3 razy w tygodniu); wtedy

częściej pojawiają się ciężkie działania niepożądane, zwłaszcza dotyczące układu

odpornościowego, w tym wstrząs anafilaktyczny (patrz punkt 4).

Badania laboratoryjne

• • Lekarz zleci wykonanie badań krwi przed rozpoczęciem leczenia. Na ich podstawie stwierdzi, czy

lek powoduje jakieś zmiany we krwi pacjenta i w razie konieczności zleci regularne wykonywanie

badań czynności wątroby.

• • Należy przed wykonaniem badań laboratoryjnych poinformować lekarza o stosowaniu

ryfampicyny, ponieważ:

• - ryfampicyna może powodować fałszywie dodatnie testy wykrywające opioidy;
• - ryfampicyna może maskować wyniki testów w surowicy wykonywanych metodą mikrobiologiczną

na oznaczanie kwasu foliowego i witaminy B 12 ;

• - ryfampicyna może zaburzać wydzielanie z żółcią środków cieniujących stosowanych w

kontrastowych badaniach pęcherzyka żółciowego; dlatego badanie stężenia bilirubiny,

aktywności fosfatazy alkalicznej lub aminotransferazy, a także kontrastowe badania pęcherzyka

żółciowego u pacjentów przyjmujących ryfampicynę wykonuje się rano, przed przyjęciem leku.

Lek Rifampicyna TZF a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio,

a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

2 Ryfampicyna może nasilać lub zmniejszać działanie leków jednocześnie z nią stosowanych. W

niektórych przypadkach lekarz zmieni dawkowanie leków, które pacjent musi przyjmować

jednocześnie z lekami przeciwgruźliczymi. Po odstawieniu leku Rifampicyna TZF lekarz ponownie

zmodyfikuje dawki leków.

Nie należy przyjmować leku Rifampicyna TZF, jeśli pacjent przyjmuje :

• sakwinawir lub rytonawir (leki stosowane w zakażeniu HIV).

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z niżej wymienionych

leków.

Leki stosowane w leczeniu chorób serca i naczyń krwionośnych:

- leki stosowane w nadciśnieniu (np. losartan, bisoprolol, propanolol, izradypina, diltiazem,

nizoldypina, nikardypina, izradypina, enalapryl),

- leki stosowane w chorobach serca i zaburzeniach rytmu serca (np. meksyletyna, chinidyna,

tokainid, propafenon, dyzopiramid, glikozydy nasercowe, nifedypina, werapamil),

- leki zmniejszające krzepliwość krwi (np. warfaryna),

- leki zmniejszające poziom cholesterolu (np. klofibrat, symwastatyna),

- leki o działaniu moczopędnym (np. eplerenon),

- nimodypina .

Leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, padaczki i zaburzeń układu nerwowego:

- leki stosowane w zaburzeniach sposobu myślenia, odczuwania i zachowania, leki

przeciwpsychotyczne (np. haloperydol, arypiprazol),

- leki stosowane w leczeniu stanów lękowych i napięć (np. diazepam, inne pochodne

benzodiazepin, zolpidem, zolpiklon),

- leki nasenne (barbiturany),

- leki przeciwpadaczkowe (np. fenytoina),

- niektóre leki stosowane w leczeniu depresji (np. amitryptylina, nortryptylina),

- riluzol - stosowany w zaburzeniach neurologicznych prowadzących do osłabienia, zaniku mięśni i

porażenia.

Leki stosowane w zakażeniach i leczeniu zaburzeń układu odpornościowego:

- niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń wirusowych (np. zydowudyna, sakwinawir,

indynawir, nelfinawir, atazanawir, lopinawir, newirapina, efawirenz, amprenawir),

- leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (np. flukonazol, itrakonazol, ketokonazol,

worykonazol),

- leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych - antybiotyki (np. chloramfenikol, doksycyklina,

klarytromycyna, dapson, fluorochinolony, telitromycyna),

- leki stosowane w celu osłabiania aktywności układu odpornościowego, czyli leki

immunosupresyjne (np. cyklosporyna, takrolimus, syrolimus), stosowane zwykle u pacjentów po

przeszczepieniu narządów,

- prazykwantel (lek przeciwpasożytniczy, stosowany w zarażeniu tasiemcem),

- atowakwon (lek przeciwmalaryczny, wykorzystywany w leczeniu zapalenia płuc),

- leki stosowane w leczeniu gruźlicy (kwas para-aminosalicylowy – PAS, izoniazyd).

Leki stosowane w terapii hormonalnej i w chorobach nowotworowych:

- niektóre leki hormonalne (np. estrogen, progestageny hormonalne środki antykoncepcyjne);

Rifampicyna TZF może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych,

- niektóre leki hormonalne (antyestrogeny) stosowane w endometriozie (rozrost błony śluzowej

macicy) lub nowotworze piersi (np. tamoksyfen, toremifen, gestrinon),

- niektóre leki stosowane w chorobach nowotworowych - leki cytotoksyczne (np. imatynib),

- leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności tarczycy (np. lewotyroksyna - hormon tarczycy),

- irynotekan stosowany w chorobach nowotworowych, w leczeniu zaawansowanego nowotworu

3 okrężnicy i odbytnicy.

Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz stosowane w dnie moczanowej:

- leki przeciwbólowe (np. metadon, narkotyczne leki przeciwbólowe),

- kortykosteroidy stosowane w stanach zapalnych (np. hydrokortyzon, betametazon, prednizolon).

Inne leki

- leki stosowane w cukrzycy (np. chlorpropamid, tolbutamid, glibenklamid, glikazyd, glipizyd,

glimepiryd, rozyglitazon),

- leki stosowane w celu rozluźnienia mięśni przed operacją, środki znieczulające (np. halotan),

- niektóre leki stosowane w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów (np. aprepitant,

ondansetron),

- chinina stosowana w leczeniu malarii,

- teofilina stosowana w leczeniu astmy i w innych chorobach płuc,

- leki zobojętniające kwas solny (np. wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian

magnezu) zmniejszają wchłanianie ryfampicyny; zaleca się przyjmowanie tych leków nie

wcześniej niż godzinę po przyjęciu ryfampicyny.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć

dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Rifampicyna TZF może być podawany kobietom w ciąży tylko wówczas, gdy korzyść dla matki

przeważa nad zagrożeniem dla płodu.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania ryfampicyny w okresie ciąży.

Badania na zwierzętach, po zastosowaniu wysokich dawek ryfampicyny, wykazały, że ma ona szkodliwy

wpływ na reprodukcję.

Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia

zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach zaleca się podawanie witaminy K 1 .

Ryfampicyna przenika do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podawanie leku kobiecie karmiącej,

zaleca się przerwanie karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie badano wpływu leku Rifampicyna TZF na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i

obsługiwania maszyn. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane zmniejszające koncentrację (np.

ból, zawroty głowy) lub zaburzenia widzenia (patrz punkt 4. Możliwe działania niepożądane), nie

należy prowadzić pojazdów mechanicznych ani obsługiwać maszyn.

Lek Rifampicyna TZF o mocy 150 mg lub o mocy 300 mg zawiera sód.

Lek Rifampicyna TZF o mocy 150 mg lub o mocy 300 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na

kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

• 3. Jak stosować lek Rifampicyna TZF

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić

się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecane dawkowanie

Gruźlica

Dorośli

4 Zwykle podaje się 10 mg/kg mc. na dobę.

Pacjentom o masie ciała poniżej 50 kg podaje się 450 mg na dobę.

Pacjentom o masie ciała powyżej 50 kg podaje się 600 mg na dobę.

Dzieci

Zwykle podaje się 10 do 20 mg/kg mc. na dobę. Nie należy podawać dawki większej niż 600

mg/dobę.

Trąd

Zwykle podaje się 600 mg raz w miesiącu lub 10 mg/kg mc. raz na dobę.

Pacjentom o masie ciała poniżej 50 kg podaje się 450 mg na dobę.

Pacjentom o masie ciała powyżej 50 kg podaje się 600 mg na dobę

W leczeniu trądu, rifampicynę należy zawsze stosować w skojarzeniu z co najmniej jednym innym

lekiem przeciwtrądowym.

Bruceloza, legionelloza, ciężkie zakażenia wywołane gronkowcami:

Dorośli

Zwykle podaje się 600 do 1200 mg na dobę, w 2–4 dawkach podzielonych, w skojarzeniu z innym

odpowiednim antybiotykiem, aby zapobiec powstawaniu opornych szczepów bakterii, która wywołała

zakażenie.

Zapobieganie menigokowemu zapaleniu opon mózgowych

Dorośli

600 mg dwa razy na dobę przez 2 dni.

Dzieci

Dzieci w wieku od 1 do 12 lat: 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę przez 2 dni.

Dzieci w wieku od 3 do 12 miesięcy: 5 mg/kg mc. dwa razy na dobę przez 2 dni.

Zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae

Dorośli i dzieci

Jeśli zakażenie Haemophilus influenzae występuje rodzinie, w której jest dziecko w wieku 4 lat lub

młodsze, zaleca się podawanie wszystkim członkom rodziny (w tym dziecku) ryfampicynę w dawce

20 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 600 mg na dobę) przez 4 dni.

Podawanie leku należy rozpocząć przed wypisaniem osoby zakażonej ze szpitala.

Noworodki (1. miesiąc)

10 mg/kg mc. na dobę przez 4 dni.

Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby

Nie należy przekraczać dawki 8 mg/kg mc. na dobę.

Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek

Należy zachować ostrożność, jeśli dawka jest większa niż 600 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Należy zachować ostrożność w stosowaniu ryfampicyny w tej grupie pacjentów, szczególnie jeśli

występuje niewydolność wątroby.

Czas leczenia

O zakończeniu leczenia zdecyduje lekarz.

Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny

wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki.

5 Sposób podawania

Ryfampicynę TZF należy stosować razem z innymi lekami przeciwprątkowymi.

Lek należy przyjmować na czczo, popijając szklanką wody, co najmniej pół godziny przed jedzeniem

lub 2 godziny po jedzeniu.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Rifampicyna TZF

W krótkim czasie po przedawkowaniu ryfampicyny mogą wystąpić nudności, wymioty, a nawet śpiączka.

W razie przedawkowania leku Rifampicyna TZF należy jak najszybciej usunąć z organizmu

niewchłonięty jeszcze lek lub zmniejszyć jego wchłanianie z przewodu pokarmowego

(sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego – jeśli pacjent jest

przytomny) i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie skontaktować się z

lekarzem lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. Należy zabrać ze sobą lek

w oryginalnym pudełku tak, aby personel mógł dokładnie sprawdzić, jaki lek został zastosowany.

Pominięcie zastosowania leku Rifampicyna TZF

W przypadku pominięcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy podać jak najszybciej, jeśli

czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi, lub kontynuować regularne podawanie leku.

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Rifampicyna TZF

Ważne jest, aby lek był stosowany zgodnie z zalecanym cyklem leczenia. Nie należy przerywać

leczenia, dlatego że pacjent poczuł się lepiej. Jeśli cykl leczenia zostanie przerwany zbyt wcześnie,

zakażenie może powrócić.

Jeśli pacjent czuje się gorzej w czasie leczenia lub nie czuje się dobrze po zakończeniu zalecanego

cyklu leczenia, powinien porozumieć się z lekarzem prowadzącym leczenie.

W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza.

• 4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poniżej przedstawione działania niepożądane występują podczas codziennego lub przerywanego schematu

podawania leku.

Jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie zgłosić

się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu:

• • reakcja alergiczna: wysypka, obrzęk warg, twarzy, języka lub gardła i trudności w oddychaniu i

połykaniu;

• • gorączka, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie; mogą to

być pierwsze objawy zaburzeń czynności wątroby (w tym żółtaczki);

• • drobne wybroczyny, łuszczenie się skóry, krwawienia, pęcherze, także wypełnione surowicą,

występujące na skórze twarzy, ustach, oczach, nosie, dłoniach, stopach i narządach płciowych; może to

wskazywać na ciężkie reakcje skórne;

• • skłonność do powstawania siniaków, bolesne wysypki na skórze, plamy, częściowo ustępujące pod

wpływem ucisku (plamica); mogą to być objawy małopłytkowości, poważnego zaburzenia dotyczącego

krwi;

• • dreszcze, zawroty głowy, zmęczenie, niezwykle blada skóra, przyspieszona praca serca, ciemne

zabarwienie moczu; mogą to być objawy niedokrwistości;

• • krew w moczu, zwiększenie lub zmniejszenie objętości wytwarzanego moczu, obrzęk, szczególnie nóg,

kostek lub stóp; może to świadczyć o poważnym zaburzeniu pracy nerek;

• • nagły, silny ból głowy; może być objawem krwawienia do mózgu;

6

• • duszność, świszczący oddech;
• • stan splątania, senność, zaburzenia koncentracji, zimna wilgotna skóra, płytki oddech, przyspieszone

bicie serca, bladość skóry; mogą to być objawy wstrząsu;

• • większa podatność na zakażenia, ból gardła, owrzodzenia jamy ustnej; mogą świadczyć o zmniejszonej

liczbie białych krwinek;

• • krwawienie z nosa, ucha, dziąseł, gardła, skóry lub żołądka, a także wrażliwość i obrzęk żołądka,

fioletowe plamy na skórze, czarne smoliste stolce.

Jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza

prowadzącego:

• • zaburzenia psychiczne, niezwykłe myśli, omamy (widzenie, słyszenie lub czucie rzeczy, które nie

istnieją);

• • biegunka o znacznym nasileniu, wodnista, utrzymująca się przez dłuższy czas, przebiegająca z

gorączką; może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym

zapaleniem jelit);

• • objawy grypopodobne, w tym dreszcze, bóle głowy, zawroty głowy, bóle kości.

Jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy zgłosić się do lekarza prowadzącego tak szybko

jak to możliwe:

• • zatrzymanie wody w organizmie (obrzęki), mogące powodować obrzęk twarzy, brzucha, ramion, lub

nóg;

• • osłabienie mięśni, ból, utrata odruchów mięśniowych;
• • zawroty głowy, osłabienie, omdlenia, szczególnie przy gwałtownej zmianie pozycji (wstawanie,

siadanie);

• • obrzęk palców u rąk i nóg i kostek;
• • zaburzenia koncentracji, nerwowość, podrażnienie, depresja;
• • silne uczucie zmęczenia, osłabienie, trudności w zasypianiu (bezsenność);
• • krótkotrwała utrata pamięci, niepokój, zmniejszenie szybkości reakcji, osłabienie czujności;
• • wyniszczenie mięśni i innych tkanek ciała;
• • zmniejszenie masy ciała, nocne poty; mogą to być objawy eozynofilii (zwiększenie liczby eozynofilów

w rozmazie krwi);

• • nudności lub wymioty.

Jeśli którykolwiek z poniższych objawów nasila się lub trwa dłużej niż kilka dni, należy poinformować o

tym lekarza lub farmaceutę:

• • zaczerwienie lub swędzenie skóry;
• • zaburzenia cyklu miesiączkowego;
• • biegunka lub dolegliwości żołądkowe;
• • utrata apetytu (jadłowstręt);
• • ból głowy.

Inne działania niepożądane, o których należy poinformować lekarza

• • Czerwonawe lub pomarańczowe zabarwienie moczu, potu, łez oraz śliny. Jest to wywołany

przyjmowaniem ryfampicyny objaw, z powodu którego nie należy się niepokoić, jednak należy

mieć na uwadze to, że miękkie soczewki kontaktowe mogą zostać trwale zabarwione na kolor

czerwony. Zabarwienie łez może trwać przez pewien czas po zakończeniu stosowania leku

Rifampicyna TZF.

Badania krwi

• • Wyniki badań krwi mogą wykazać zmiany parametrów czynności wątroby.

7 Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione

w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane

można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów

Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów

Biobójczych.

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat

bezpieczeństwa stosowania leku.

• 5. Jak przechowywać lek Rifampicyna TZF

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze do 25  C. Chronić od światła i wilgoci.

Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności

oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać

farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić

środowisko.

• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Rifampicyna TZF

Substancją czynną leku jest ryfampicyna.

Rifampicyna TZF, 150 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny.

Rifampicyna TZF, 300 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg ryfampicyny.

Pozostałe składniki leku to: talk, magnezu stearynian, sodu laurylosiarczan, tlenek żelaza czerwony (E

172), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.

Jak wygląda lek Rifampicyna TZF i co zawiera opakowanie

Kapsułka żelatynowa twarda, czerwona.

Opakowanie : 100 kapsułek w pojemniku, w tekturowym pudełku.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna

ul. A. Fleminga 2

03-176 Warszawa

Nr telefonu: 22-811-18-14

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do

przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

8