Naloxoni hydrochloridum dihydricum (Naloxonum hydrochloricum WZF)

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

NALOXONUM HYDROCHLORICUM WZF, 400 mikrogramów/ml, roztwór do wstrzykiwań

Naloxoni hydrochloridum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona

informacje ważne dla pacjenta.

- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, lub

pielęgniarki.

- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.

Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy

niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie,

lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Naloxonum hydrochloricum WZF i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Naloxonum hydrochloricum WZF

3. Jak stosować lek Naloxonum hydrochloricum WZF

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Naloxonum hydrochloricum WZF

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Naloxonum hydrochloricum WZF i w jakim celu się go stosuje

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF zawiera jako substancję czynną nalokson i należy do grupy

leków zwanych antagonistami opioidów.

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF odwraca (blokuje) niepożądane działania silnych leków

przeciwbólowych - opioidów (np. morfiny), takie jak trudności w oddychaniu i senność.

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF stosuje się:

 w przypadku zastosowania zbyt dużej dawki silnych leków przeciwbólowych (opioidów)

i wystąpienia nasilonych trudności z oddychaniem;

 w celu odwrócenia działania opioidów zastosowanych podczas operacji;

 w celu leczenia trudności z oddychaniem u noworodków, których matki otrzymały opioidy

podczas porodu;

 w celu określenia, czy przyczyną zatrucia są opioidy.

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF jest zawsze podawany przez personel medyczny.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Naloxonum hydrochloricum WZF

Kiedy nie stosować leku Naloxonum hydrochloricum WZF:

 jeśli pacjent ma uczulenie na nalokson lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku

(wymienionych w punkcie 6.).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Naloxonum hydrochloricum WZF, należy omówić to z lekarzem

lub farmaceutą.

Lekarz zachowa szczególną ostrożność podczas stosowania leku Naloxonum hydrochloricum WZF

oraz podejmie właściwe postępowanie:

1  jeśli pacjent przyjął zbyt dużą dawkę opioidów lub jest uzależniony od opioidów może dojść do

rozwoju objawów ostrego zespołu odstawiennego, takich jak wysokie ciśnienie tętnicze, szybkie

bicie serca, ciężkie zaburzenia oddychania lub zatrzymanie akcji serca, co niekiedy może

prowadzić do zgonu;

 jeśli wystąpią objawy z odstawienia, takie jak np. nudności, wymioty, biegunka, osłabienie,

przyspieszone bicie serca, podwyższenie ciśnienia tętniczego, gorączka, wyciek wydzieliny

z nosa, kichanie, piloerekcja (tzw. „gęsia skórka”), pocenie się, ziewanie, nerwowość, niepokój,

drażliwość, drżenie, kurczowe bóle brzucha, bóle w różnych częściach ciała; u noworodków

mogą wystąpić drgawki, nadmierny płacz, nasilenie odruchów;

 jeśli lek Naloxonum hydrochloricum WZF ma być podawany noworodkowi, którego matka

przyjmowała opiody przed porodem lub jest uzależnieniona od opioidów, gdyż mogą wystąpić

ciężkie objawy z odstawienia u noworodka;

 jeśli pacjent choruje na serce lub ma choroby układu krążenia, lub przyjmuje leki nasercowe,

lub wywierające działania niepożądane na układ sercowo-naczyniowy , gdyż u tych pacjentów

występuje większe ryzyko działań niepożądanych, takich jak na przykład nieregularne bicie

serca, nadciśnienie lub niedociśnienie krwi lub kłopoty z oddychaniem;

 jeśli pacjent stosował silny lek przeciwbólowy - buprenorfinę lub pentazocynę, ponieważ

skuteczność leku Naloxonum hydrochloricum WZF w tym przypadku jest ograniczona;

 jeśli po zastosowaniu leku Naloxonum hydrochloricum WZF wystąpią trudności

z oddychaniem, gdyż może to wynikać z tego, że czas działania naloksonu jest krótszy niż

opioidów;

 jeśli lek Naloxonum hydrochloricum WZF jest podawany po operacji, podczas której

zastosowano opioidy, gdyż mogą wystąpić takie objawy, jak nudności, wymioty, drżenia,

nadciśnienie tętnicze, przyspieszone bicie serca (patrz punkt 4);

 jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek.

Naloxonum hydrochloricum WZF a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub

ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosował lub stosuje:

 silnie działające leki przeciwbólowe (np. morfinę, kodeinę, buprenorfinę, pentazocynę);

 leki nasenne i (lub) uspokajające;

 leki, które mogą wpływać na serce lub układ krążenia (np. leki stosowane w leczeniu nadciśnienia,

trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, antagoniści wapnia, leki beta-adrenolityczne, digoksynę,

klonidynę, kokainę, metamfetaminę). Odnotowano c iężkie nadciśnienie tętnicze podczas podawania

naloksonu chlorowodorku w przypadku śpiączki wywołanej przedawkowaniem klonidyny .

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć

dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka:

 jest w ciąży;

 przypuszcza, że jest w ciąży;

 planuje ciążę;

 karmi piersią.

O zastosowaniu leku Naloxonum hydrochloricum WZF w okresie ciąży czy karmienia piersią

decyduje lekarz.

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF może wywołać objawy z odstawienia u noworodków (patrz

informacje podane powyżej).

Nalokson może być stosowany u kobiet w ciąży tylko w przypadkach, gdy w opinii lekarza jego

zastosowanie jest bezwzględnie konieczne. Należy unikać karmienia piersią przez 24 godziny po

zastosowaniu leku.

2 Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn przez co najmniej 24 godziny po

zastosowaniu leku.

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF zawiera sód

Lek zawiera 3,36 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym ml roztworu. Odpowiada

to 0,17% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

Lek zawiera 84 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w maksymalnej dobowej dawce 10 mg

naloksonu (25 ml roztworu). Odpowiada to 4,2% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu

w diecie u osób dorosłych.

Lek można rozcieńczyć - patrz poniżej „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu

medycznego”. Podczas obliczania całkowitej zawartości sodu w przygotowanym, rozcieńczonym

roztworze, należy brać pod uwagę zawartość sodu pochodzącego z roztworu rozcieńczającego. W celu

uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze rozcieńczającym, należy

zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego zastosowanego jako roztwór rozcieńczający.

3. Jak stosować lek Naloxonum hydrochloricum WZF

Lek Naloxonum hydrochloricum WZF jest zawsze podawany przez personel medyczny.

Lek może być podawany:

 dożylnie - wstrzykiwany bezpośrednio do żyły lub podawany w kroplówce;

 domięśniowo;

 podskórnie.

Dawkę leku określa lekarz. Zastosowana dawka zależy od masy ciała, stanu pacjenta oraz rodzaju

i ilości zastosowanego opioidu.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Naloxonum hydrochloricum WZF

 Po zastosowaniu większych dawek naloksonu może wystąpić nawrót bólu i powrót napięcia

mięśniowego.

 Lek jest podawany przez personel medyczny, dlatego jest mało prawdopodobne, aby pacjent

otrzymał więcej leku niż powinien.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Wszystkie leki mogą powodować reakcje alergiczne, jednak ciężkie reakcje alergiczne po

zastosowaniu tego leku występują bardzo rzadko. Jeśli wystąpi świszczący oddech, trudności

w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub warg, wysypka lub swędzenie (zwłaszcza obejmujące całe

ciało), należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Odnotowano następujące działania niepożądane:

Bardzo często (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

 nudności.

Często (występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

 zawroty głowy;

 ból głowy;

 przyspieszone bicie serca;

 niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze krwi;

 wymioty;

 ból pooperacyjny.

3 Niezbyt często (występujące rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

 drżenie, pocenie się;

 zaburzenia rytmu serca, spowolnione bicie serca;

 biegunka;

 suchość w ustach;

 podrażnienie ścian naczyń krwionośnych po podaniu dożylnym leku;

 miejscowe podrażnienie, pieczenie i zaczerwienienie w miejscu domięśniowego podania leku;

 zbyt szybki i pogłębiony oddech.

Rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

 drgawki;

 napięcie mięśniowe.

Bardzo rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

•  ciężkie zaburzenia serca (migotanie komór serca, zatrzymanie czynności serca);
•  obrzęk płuc (objawy to płyn w płucach, trudności w oddychaniu, bezdech);
•  rumień wielopostaciowy (objawy to zwykle rozległe zmiany w postaci pęcherzy i wysypki na

skórze, zmiana zabarwienia skóry i uszkodzenia błony śluzowej i skóry);

•  reakcje alergiczne (objawy to zwykle pokrzywka, zapalenie błony śluzowej nosa, duszność,

obrzęk twarzy), wstrząs anafilaktyczny (ciężka reakcja alergiczna).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione

w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania

niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań

Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych

i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat

bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Naloxonum hydrochloricum WZF

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i ampułce. Termin

ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać

farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić

środowisko.

4 6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Naloxonum hydrochloricum WZF

 Substancją czynną leku jest naloksonu chlorowodorek. Każdy ml roztworu zawiera

400 mikrogramów naloksonu chlorowodorku (w postaci naloksonu chlorowodorku

dwuwodnego).

 Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH), woda do

wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Naloxonum hydrochloricum WZF i co zawiera opakowanie

Naloxonum hydrochloricum WZF w postaci roztworu do wstrzykiwań to bezbarwny, przezroczysty

płyn.

Ampułki z bezbarwnego szkła zawierające 1 ml roztworu są pakowane w tekturowe pudełko.

Tekturowe pudełko zawiera 10 ampułek.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.

ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański

tel. +48 22 364 61 01

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Naloxonum hydrochloricum WZF, 400 mikrogramów/ml, roztwór do wstrzykiwań

Naloxoni hydrochloridum

Sposób podawania leku Naloxonum hydrochloricum WZF

Lek podaje się dożylnie, domięśniowo lub podskórnie, lub we wlewie dożylnym po uprzednim

rozcieńczeniu.

W przypadku wykonywania wlewu dożylnego roztwór należy rozcieńczyć roztworem chlorku sodu

0,9% lub roztworem glukozy 5% w następujący sposób: 2000 mikrogramów (5 ml roztworu

zawierającego 400 mikrogramów/ml naloksonu) w 500 ml rozcieńczalnika. Uzyskany po

rozcieńczeniu roztwór zawiera 4 mikrogramy naloksonu w 1 ml. Roztwór należy przygotować

bezpośrednio przed podaniem.

Uwaga: leku Naloxonum hydrochloricum WZF nie należy podawać w jednym wlewie kroplowym

z innymi lekami.

Podczas stosowania leku należy zapewnić możliwość tlenoterapii i leczenia resuscytacyjnego oraz

dostęp do wyposażenia, umożliwiającego prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej.

Instrukcja otwierania ampułki

Przed otwarciem ampułki należy upewnić się, że cały roztwór znajduje się w dolnej części ampułki.

Można delikatnie potrząsnąć ampułką lub postukać w nią palcem, aby ułatwić spłynięcie roztworu.

Na każdej ampułce umieszczono kolorową kropkę (patrz rysunek 1.) jako oznaczenie znajdującego się

poniżej niej punktu nacięcia.

• - Aby otworzyć ampułkę, należy trzymać ją pionowo w obu dłoniach, kolorową kropką do siebie -

patrz rysunek 2. Górną część ampułki należy uchwycić w taki sposób, aby kciuk znajdował się

powyżej kolorowej kropki.

• - Nacisnąć zgodnie ze strzałką umieszczoną na rysunku 3.

5 Ampułki są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użytku, należy je otwierać bezpośrednio przed

użyciem. Pozostałą zawartość niezużytego leku należy zniszczyć zgodnie z obowiązującymi

przepisami.

Rysunek 1.

Rysunek 2.

Rysunek 3.

Dawkowanie leku Naloxonum hydrochloricum WZF

Dawka naloksonu i droga podania zależą od stanu pacjenta, rodzaju oraz ilości podanego opioidu.

Zatrucie opioidami

Dorośli

Zazwyczaj podaje się dożylnie początkową dawkę jednorazową 400 do 2000 mikrogramów.

W razie potrzeby dawkę dożylną można powtarzać co 2-3 minuty, aż do powrotu świadomości

i równego, miarowego oddechu. Jeśli po podaniu 10 mg nie nastąpiła choćby chwilowa poprawa

czynności oddechowej i powrót świadomości, przyczyną wystąpienia tych objawów prawdopodobnie

nie jest przedawkowanie opioidów.

6 Lek można podawać również domięśniowo lub podskórnie. W stanach zagrożenia życia lek należy

podawać dożylnie.

Dzieci

Zwykle początkowa jednorazowa dawka dożylna wynosi 10 mikrogramów na kg mc. W razie

potrzeby można podać dodatkową dawkę 100 mikrogramów na kg mc.

Jeśli nie można podać naloksonu dożylnie, lek należy stosować domięśniowo lub podskórnie

w dawkach podzielonych.

Wyprowadzanie ze znieczulenia wywołanego opioidami

Dorośli

Zwykle dożylnie 100 mikrogramów do 200 mikrogramów, tj. 1,5-3 mikrogramów na kg mc.

W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy zastosowano lek opioidowy o długim czasie działania,

może być konieczne podanie domięśniowo dodatkowej dawki naloksonu w ciągu 1-2 godzin. Lek

można również podać we wlewie dożylnym.

Dzieci

Dożylnie 10 mikrogramów na kg mc. W razie potrzeby można podać dodatkową dawkę

100 mikrogramów na kg mc.

Jeśli nie można podać naloksonu dożylnie, lek stosować domięśniowo lub podskórnie w dawkach

podzielonych. Lek można również podać we wlewie dożylnym.

Znoszenie depresji ośrodka oddechowego noworodków spowodowanej podaniem rodzącej

opioidowych leków przeciwbólowych podczas porodu

Noworodki

W przypadku bezdechu należy przed podaniem leku upewnić się, że zachowana została drożność

układu oddechowego.

Dożylnie, domięśniowo lub podskórnie 10 mikrogramów na kg mc. W razie potrzeby dawkę można

powtórzyć po 2-3 minutach.

Możliwe jest również podanie domięśniowe jednorazowej dawki naloksonu 200 mikrogramów

(tj. około 60 mikrogramów na kg mc.).

Różnicowe rozpoznawanie zatrucia opioidami

Podanie dożylne dawki 0,5 mikrogramów na kg mc. naloksonu umożliwia stwierdzenie, czy

zahamowanie oddychania lub skurcz dróg moczowych nie jest spowodowany przez opioid. Następnie

dawkę naloksonu można stopniowo zwiększać, unikając zbyt dużych dawek. Duże dawki usuwają

wszelkie działanie opioidu, z działaniem przeciwbólowym włącznie, a także powodują pobudzenie

układu współczulnego i układu krążenia.

7