Cyclophosphamidum (Endoxan)

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Endoxan, 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje

ważne dla pacjenta.

- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

- Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, w razie jakichkolwiek dalszych

wątpliwości.

- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.

- Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

- Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek

objawy niepożądane, w tym niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym

lekarzowi lub farmaceucie.

Ważne informacje o leku Endoxan

Lek Endoxan jest przepisywany pacjentom w celu leczenia raka.

Endoxan jest bardzo silnym lekiem, który niszczy komórki rakowe, ale atakuje również prawidłowe

komórki organizmu. Dlatego Endoxan może wywoływać wiele poważnych działań niepożądanych.

Lekarz podjął decyzję o przepisaniu tego leku, ponieważ choroba nowotworowa stanowi większe

zagrożenie dla pacjenta niż ewentualne działania niepożądane leku. Lekarz będzie wykonywał

regularne badania kontrolne u pacjenta i w miarę możliwości leczył skutki działań niepożądanych.

Endoxan

- zmniejszy liczbę komórek krwi, co może wywołać uczucie zmęczenia i skłonność do

zakażeń.

- może wpływać na czynność nerek i pęcherza moczowego. Lekarz może przepisać

kolejny lek, Uromitexan (zawierający mesnę) zapobiegający uszkodzeniu pęcherza

moczowego. W przypadku stwierdzenia krwi w moczu, należy bezzwłocznie

poinformować o tym lekarza.

- jak w przypadku większości leków przeciwnowotworowych, pacjent może utracić

włosy (od przerzedzenia włosów do wyłysienia), jednak włosy powinny odrosnąć po

zakończeniu leczenia. Lek może również wywoływać nudności lub wymioty. Lekarz

udzieli pacjentowi porady i przepisze odpowiednie leki w celu złagodzenia tych

dolegliwości.

Mężczyźni i kobiety nie powinni płodzić dzieci w okresie leczenia cyklofosfamidem ani przez co

najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Pacjenci powinni w tym czasie stosować skuteczne

metody antykoncepcji. Należy zapytać lekarza o radę.

Należy zapoznać się z pozostałą częścią ulotki. Zawiera ona ważne informacje dotyczące

stosowania leku Endoxan, które mogą być szczególnie istotne dla pacjenta.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Endoxan i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Endoxan

3. Jak stosować lek Endoxan

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Endoxan

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Endoxan i w jakim celu się go stosuje

Endoxan jest lekiem cytotoksycznym lub inaczej lekiem przeciwnowotworowym. Jego działanie

polega na niszczeniu komórek rakowych (co określa się mianem „chemioterapii”).

1 Lek Endoxan jest stosowany w leczeniu wielu różnych nowotworów. Jest on często stosowany razem

z innymi lekami przeciwnowotworowymi lub radioterapią. Niektórzy lekarze mogą czasami przepisać

ten lek w celu leczenia innych chorób, niezwiązanych z nowotworem; w takim przypadku lekarz

poinformuje pacjenta o przyczynie przepisania tego leku.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Endoxan

Kiedy nie stosować leku Endoxan

jeśli pacjent ma uczulenie na lek Endoxan (cyklofosfamid). Reakcję uczuleniową •

można rozpoznać po takich objawach jak: duszność, świszczący oddech, wysypka,

swędzenie lub obrzęk twarzy i warg;

jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności szpiku kostnego (zwłaszcza u •

pacjentów wcześniej poddanych chemioterapii lub radioterapii). Lekarz zleci badania

krwi pozwalające ocenić czynność szpiku;

jeśli u pacjenta występuje zakażenie dróg moczowych, objawiające się bólem podczas •

oddawania moczu (zapalenie pęcherza moczowego);

jeśli pacjent ma trudności z oddawaniem moczu (zapalenie pęcherza moczowego); •

jeśli u pacjenta występuje zakażenie; •

jeśli u pacjenta kiedykolwiek występowały problemy z nerkami lub pęcherzem •

moczowym na skutek wcześniejszej chemioterapii lub radioterapii;

jeśli pacjent ma ograniczoną zdolność oddawania moczu (utrudnienie odpływu moczu). •

Należy poinformować lekarza, jeśli:

pacjent jest w trakcie lub był ostatnio leczony radioterapią lub chemoterapią; •

pacjent ma cukrzycę; •

pacjent ma problemy z wątrobą lub nerkami. Lekarz sprawdzi stan wątroby i nerek •

wykonując badanie krwi;

pacjent ma usunięte gruczoły nadnerczy; •

pacjent ma problemy z sercem lub był poddawany radioterapii okolic serca; •

ogólny stan zdrowia pacjenta jest zły lub pacjent jest osłabiony; •

pacjent jest w podeszłym wieku. •

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Cyklofosfamid może mieć wpływ na krew i układ odpornościowy. •

Komórki krwi wytwarzane są w szpiku kostnym. Powstają trzy rodzaje komórek krwi: •

• - krwinki czerwone, które przenoszą tlen po całym organizmie;
• - krwinki białe, które zwalczają zakażenia;
• - płytki krwi, które pomagają w krzepnięciu krwi.

Po przyjęciu cyklofosfamidu liczba trzech typów komórek we krwi spadnie. Jest to •

nieunikniony efekt działania cyklofosfamidu. Najmniejsza liczba komórek krwi

osiągana jest po 5-10 dniach od rozpoczęcia przyjmowania cyklofosfamidu i utrzymuje

się aż do kilku dni po zakończeniu cyklu terapii. U większości osób liczba krwinek

wraca do normy w ciągu 21 do 28 dni. Jeśli pacjent był w przeszłości wielokrotnie

leczony chemioterapią, okres normalizacji liczby krwinek może potrwać trochę dłużej.

Kiedy liczba krwinek zmniejsza się, pacjent może być bardziej narażony na zakażenia. •

Powinien unikać bliskiego kontaktu z osobami, które mają kaszel, są przeziębione lub

mają inne infekcje. Lekarz wdroży odpowiednie leczenie, jeśli uzna, że pacjent

zachorował lub grozi mu zakażenie.

Przed rozpoczęciem podawania cyklofosfamidu i podczas leczenia, lekarz będzie •

sprawdzał czy ilość krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek krwi jest

wystarczająco duża. Może być konieczne zmniejszenie podawanej dawki leku lub

opóźnienia podania kolejnej dawki.

2 Cyklofosfamid może wpłynąć na gojenie się ran. Wszystkie skaleczenia należy •

utrzymywać w czystości, dbać aby były suche i obserwować czy goją się prawidłowo.

Ważne jest, aby dbać o zdrowie dziąseł, ponieważ mogą wystąpić owrzodzenia i •

zakażenia jamy ustnej. W razie wątpliwości należy zapytać lekarza.

Cyklofosfamid może uszkodzić tkankę wyściełającą pęcherz moczowy, powodując •

krwawienia z moczem oraz ból podczas oddawania moczu. Lekarz wie, że może to

wystąpić i w razie potrzeby poda lek mesna, który działa ochronnie na pęcherz

moczowy.

Lek mesna może być podany albo w postaci krótkiego wstrzyknięcia albo dodany do •

kroplówki z cyklofosfamidem lub też podany w postaci tabletek.

Więcej informacji o leku mesna można znaleźć w ulotce dla pacjenta opracowanej dla •

leku w postaci iniekcji i tabletek.

U większości osób przyjmujących cyklofosfamid razem z mesną nie pojawiają się •

żadne problemy z pęcherzem moczowym, ale lekarz może zdecydowa

o wykonaniu badania moczu na obecność krwi testem paskowym lub przy użyciu •

mikroskopu.

W przypadku stwierdzenia obecności krwi w moczu, należy niezwłocznie powiadomić •

lekarza, ponieważ może zajść konieczność przerwania leczenia cyklofosfamidem.

Leki przeciwnowotworowe i radioterapia mogą zwiększać ryzyko rozwoju innych •

nowotworów; może to nastąpić nawet po kilku latach po zakończeniu leczenia.

Cyklofosfamid zwiększa ryzyko powstania nowotworów w obrębie pęcherza

moczowego.

Cyklofosfamid może uszkadzać serce lub wpływać na rytm bicia serca. Nasila się to •

przy dużych dawkach cyklofosfamidu, w przypadku, gdy pacjent leczony jest

radioterapią lub innymi lekami chemioterapeutycznymi lub u pacjentów w podeszłym

wieku. W trakcie leczenia lekarz będzie ściśle monitorował pracę serca.

Cyklofosfamid może spowodować zakażenie lub bliznowacenie płuc. Może to wystąpić •

po ponad 6 miesiącach od zakończenia leczenia. W przypadku wystąpienia trudności w

oddychaniu, należy niezwłocznie powiadomić lekarza.

Cyklofosfamid może wywierać zagrażający życiu wpływ na wątrobę. •

W przypadku nagłego przybrania na wadze, bólu wątroby i żółtaczki, należy •

niezwłocznie powiadomić lekarza.

Może wystąpić wypadanie włosów prowadzące do ich przerzedzenia lub wyłysienia. •

Włosy zaczną odrastać normalnie, choć mogą mieć inną strukturę lub kolor.

Cyklofosfamid może powodować nudności i wymioty. Może to trwać przez około 24 •

godziny po przyjęciu cyklofosfamidu. Pacjent może wymagać podania leków

hamujących nudności i wymioty. Należy zapytać o to lekarza.

Inne leki i Endoxan

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub

ostatnio, również tych, które dostępne są bez recepty. Należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę

zwłaszcza o przyjmowaniu następujących leków lub zastosowanych rodzajach leczenia, ponieważ

mogą one zaburzać działanie cyklofosfamidu:

Leki zmniejszające skuteczność cyklofosfamidu:

aprepitant (stosowany w zapobieganiu wymiotom) •

bupropion (substancja przeciwdepresyjna) •

busulfan, tiotepa (stosowane w leczeniu nowotworów) •

cyprofloksacyna, chloramfenikol (stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych) •

flukonazol, itrakonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych) •

prasugrel (stosowany do rozrzedzenia krwi) •

sulfonamidy, takie jak sufladiazyna, sulfasalazyna, sulfametoksazol (stosowane w •

leczeniu zakażeń bakteryjnych)

Leki nasilające toksyczność cyklofosfamidu:

3 allopurinol (stosowany w leczeniu dny moczanowej) •

azatiopryna (stosowana w celu zmniejszenia aktywności układu odpornościowego) •

wodzian chloralu (stosowany w leczeniu bezsenności) •

cymetydyna (stosowana w leczeniu nadkwaśności w żołądku) •

disulfiram (stosowany w leczeniu alkoholizmu) •

aldehyd glicerynowy (stosowany w leczeniu kurzajek) •

inhibitory proteaz (stosowane w leczeniu zakażeń wirusowych) •

ondansetron (stosowany w zapobieganiu wymiotom) •

leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych, takie jak: •

ryfampicyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych) −

karbamazepina, fenobarbital, fenytoina (stosowane w leczeniu padaczki) −

ziele dziurawca (ziołowy preparat na łagodne depresje) −

kortykosteroidy (stosowane w leczeniu stanów zapalnych) −

leki zwiększające działanie toksyczne na komórki krwi i układ odpornościowy •

− inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE; stosowane w leczeniu nadciśnienia)

− natalizumab (stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego)

paklitaksel (stosowany w leczeniu nowotworów) −

− tiazydowe leki moczopędne takie jak hydrochlorotiazyd lub chlortalidon (stosowane

w leczeniu nadciśnienia lub zatrzymania wody w organizmie)

− zydowudyna (stosowana w leczeniu zakażeń wirusowych)

− klozapina (stosowana w leczeniu objawów niektórych zaburzeń psychicznych)

leki zwiększające działanie toksyczne na serce •

antybiotyki antracyklinowe, takie jak bleomycyna, doksorubicyna, −

epirubicyna, mitomycyna (stosowane w leczeniu nowotworów)

− cytarabina, pentostatyna, trastuzumab (stosowane w leczeniu nowotworów)

− radioterapia okolic serca

leki zwiększające działanie toksyczne na płuca •

− amiodaron (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca)

hormony G-CSF, GM-CSF (stosowane w celu zwiększenie liczby białych krwinek po −

chemioterapii)

leki zwiększające działanie toksyczne na nerki •

− amfoterycyna B (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych)

indometacyna (stosowana w leczeniu bólu i stanów zapalnych) −

Inne leki zaburzające działanie cyklofosfamidu lub których działanie jest zaburzane przez cyklofosfamid

etanercept (stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów) •

metronidazol (stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych i pierwotniakowych) •

tamoksifen (stosowany w leczeniu raka piersi) •

bupropion (stosowany pomocniczo w rzucaniu nałogu palenia) •

kumaryny takie jak warfaryna (stosowane w celu rozrzedzenia krwi) •

cyklosporyna (stosowana w celu zmniejszenia aktywności układu •

immunologicznego)

sukcynylocholina (stosowana w celu zwiotczenia mięśni w trakcie zabiegów •

medycznych)

digoksyna, β-acetylodigoksyna (stosowane w leczeniu chorób serca) •

szczepionki •

werapamil (stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dusznicy lub zaburzeń •

rytmu serca)

Endoxan z jedzeniem i piciem

Alkohol może nasilać nudności i wymioty wywołane cyklofosfamidem.

4 Ciąża, karmienie piersią i antykoncepcja

Nie należy zachodzić w ciążę w okresie stosowania cyklofosfamidu. Może on bowiem powodować

poronienia lub uszkodzenia płodu. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub gdy istnieje podejrzenie, że jest w

ciąży lub gdy planuje ciążę, powinna poinformować o tym lekarza.

Mężczyźni i kobiety nie powinni starać się o poczęcie dziecka w okresie leczenia ani •

przez co najmniej 6 do 12 miesięcy po leczeniu. Należy stosować skuteczne metody

antykoncepcji. Należy zasięgnąć porady lekarza.

Cyklofosfamid może wpłynąć na zdolność poczęcia dziecka w przyszłości. Należy •

rozważyć wraz z lekarzem możliwość zamrożenia nasienia lub komórek jajowych przed

rozpoczęciem leczenia.

Nie należy karmić piersią podczas stosowania cyklofosfamidu. Należy zasięgnąć porady lekarza.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Niektóre działania niepożądane cyklofosfamidu mogą wpływać na zdolność bezpiecznego

prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Lekarz zdecyduje czy pacjent może bezpiecznie

wykonywać te czynności.

Postępowanie po zgłoszeniu się do innego lekarza lub do szpitala w okresie leczenia

W przypadku zgłoszenia się do innego lekarza lub do szpitala w okresie leczenia, niezależnie od

przyczyny, należy poinformować personel medyczny o przyjmowanych lekach. Nie należy

przyjmować innych leków przed poinformowaniem lekarza o przyjmowaniu cyklofosfamidu.

3. Jak stosować lek Endoxan

Cyklofosfamid jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.

Lek Endoxan może być podany w postaci infuzji. •

Lek Endoxan podawany jest z dużego worka, w powolnej infuzji kroplowej •

(kroplówce) bezpośrednio do żyły. Kroplówka może być podawana przez małą igłę

wkłutą w ramię lub dłoń. U niektórych pacjentów zakładany jest centralny cewnik do

żyły podobojczykowej i przez ten cewnik może być podawany Endoxan. Infuzja trwa

zwykle od kilku minut do godziny, w zależności od dawki.

Cyklofosfamid jest często podawany z innymi lekami przeciwnowotworowymi lub w •

połączeniu z radioterapią.

Zwykle stosowana dawka

Lekarz zdecyduje o wielkości dawki koniecznej dla danego pacjenta i czasie jej •

przyjmowania.

Dawka cyklofosfamidu zależy od: •

− rodzaju choroby;

− rozmiarów ciała (wzrostu i masy);

− ogólnego stanu zdrowia pacjenta;

− stosowania innych leków przeciwnowotworowych lub radioterapii.

Cyklofosfamid jest zazwyczaj podawany jako seria terapii. Po każdym cyklu terapii następuje przerwa

(okres bez podawania cyklofosfamidu) przed kolejnym cyklem.

Lekarz może uznać za konieczne zmianę dawki podawanego leku i ścisłe monitorowanie pacjenta

jeśli:

pacjent ma problemy z wątrobą lub nerkami •

pacjent jest w podeszłym wieku •

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Endoxan

5 W przypadku przedawkowania lub przypadkowego połknięcia przez dziecko jakiejkolwiek tabletki

pacjenta, należy niezwłocznie skontakotować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym lokalnego

szpitala. Może być konieczne wdrożenie leczenia specjalistycznego.

4. Możliwe działania niepożądane

Endoxan jest bardzo silnym lekiem przeciwnowotworowym. Jak każdy lek, Endoxan może

powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych, należy niezwłocznie

poinformować lekarza:

reakcje alergiczne, których objawami są duszność, świszczący oddech, wysypka, •

swędzenie lub obrzęk twarzy i warg;

pojawianie się siniaków powstających bez uderzenia lub krwawienie z dziąseł. Może to •

być objaw wskazujący na zbyt niską liczbę krwi;

zmniejszenie liczby białych krwinek, lekarz będzie to kontrolował w trakcie leczenia. Nie •

spowoduje to wystąpienia żadnych widocznych objawów, ale pacjent będzie bardziej

podatny na zakażenia. W przypadku podejrzenia zakażenia (wysoka temperatura, uczucie

zimna i dreszcze lub uczucie gorąca i poty lub jakikolwiek objaw zakażenia taki jak

kaszel lub piekący ból podczas oddawania moczu) pacjent może wymagać podania

antybiotyków do zwalczenia zakażenia, ponieważ liczba krwinek jest mniejsza niż

zwykle;

wyraźna bladość, ospałość, zmęczenie. Mogą to być oznaki małej ilości czerwonych •

krwinek (niedokrwistości). Zazwyczaj nie jest wymagane żadne leczenie, organizm w

końcu wytworzy ponownie czerwone krwinki. Jeśli niedokrwistość będzie poważna, może

być potrzebne przetoczenie krwi;

krew w moczu, ból lub mniejsza ilość wydalanego moczu. •

Inne możliwe działania niepożądane, które mogą wystąpić:

Układ immunologiczny

reakcje alergiczne, których objawami są duszność, świszczący oddech, wysypka, swędzenie •

lub obrzęk twarzy i warg.

Układ pokarmowy

nudności i wymioty. Mogą utrzymywać się przez około 24 godziny po przyjęciu •

cyklofosfamidu. Pacjent może wymagać podania leków hamujących nudności i wymioty.

Należy zapytać o to lekarza;

zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, włączając owrzodzenia; •

silny ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki). •

Skóra i włosy

utrata włosów. Pacjent może zauważyć podczas czesania lub mycia nieznacznie •

zwiększone wypadanie włosów, może też utracić większość lub wszystkie włosy.

Stopień utraty włosów zależy od dawki cyklofosfamidu, gęstości włosów oraz

jednoczesnego stosowania innych leków przeciwnowotworowych. W przypadku

stosowania cyklofosfamidu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi

prawdopodobieństwo utraty włosów znacznie wzrasta w stosunku do stosowania

samego cyklofosfamidu;

zażółcenie skóry lub białek oczu (żółtaczka), spowodowane problemami z wątrobą; •

bladość (niedokrwistość), spowodowana niską liczbą czerwonych krwinek. Lekarz będzie •

monitorował to w trakcie leczenia;

wzmożona skłonność do powstawania siniaków, spowodowana powolnym krzepnięciem krwi; •

6 zmiany koloru paznokci i skóry. •

Układ moczowy

uczucie pieczenia lub ból podczas oddawania moczu; •

blizny i obkurczenie pęcherza moczowego (ból i częsta potrzeba oddawania moczu); •

nowotwór krwi (białaczka); •

problemy z nerkami, włączając niewydolność. •

Klatka piersiowa

duszność; •

zapalenie płuc, powodujące duszność, kaszel i podwyższoną temperaturę; •

bliznowacenie płuc, powodujące duszność. •

Serce i układ krążenia

przyspieszenie bicia serca, zawał serca; •

zmiany w rytmie i czynności serca przy zastosowaniu wyższych dawek, będą one •

widoczne dla lekarza w badaniu EKG (na elektrokardiogramie).

Układ rozrodczy

brak plemników w nasieniu (w niektórych przypadkach nieodwracalnie); •

nasilenie krwawienia miesiączkowego u kobiet; •

brak miesiączki (w niektórych przypadkach nieodwracalnie). •

Ogólne

osłabienie; •

utrata apetytu; •

wtórne nowotwory (czasem w obrębie pęcherza moczowego); •

wzdęcia i obrzęki (zatrzymanie wody w organizmie); •

wysokie stężenie cukru we krwi (pragnienie, łatwe męczenie się, podenerwowanie); •

niskie stężenie cukru we krwi (splątanie, wzmożone pocenie się); •

powiększone krwinki czerwone. •

Mogą również wystąpić zmiany w wynikach niektórych badań laboratoryjnych krwi:

zwiększone stężenie pewnych substancji chemicznych zwanych enzymami; •

niskie stężenie sodu we krwi. •

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione

w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione

w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane

można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów

Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów

Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

PL 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

7 Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat

bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Endoxan

Ponieważ lek Endoxan jest zazwyczaj podawany w szpitalu, jest on przechowywany bezpiecznie i

prawidłowo przez personel szpitala. Poniżej podano warunki przechowywania:

Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. •

Nie stosować leku Endoxan po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po: •

Term. ważn.. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25 ° C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu. •

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Endoxan

Substancją czynną leku jest cyklofosfamid i każda fiolka zawiera 200 mg tej substancji.

Lek nie zawiera żadnych innych substancji.

Jak wygląda lek Endoxan i co zawiera opakowanie

Lek Endoxan ma postać suchego, białego proszku i jest dostarczany w szklanych, bezbarwnych

fiolkach. W każdym pudełku jest 1 fiolka lub 10 fiolek.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca:

Podmiot odpowiedzialny

Baxter Polska Sp. z o.o.

ul. Kruczkowskiego 8

00-380 Warszawa

Wytwórca

Baxter Oncology GmbH

Kantstrasse 2

D-33790 Halle

Niemcy

Data ostatniej weryfikacji ulotki: 28.03.2016

Baxter jest znakiem towarowym firmy Baxter International Inc.

8