Budesonidum + Formoteroli fumaras dihydricus (Bufomix Easyhaler)

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1.

NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji.

2.

SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda dawka dostarczana (dawka opuszczająca ustnik inhalatora) zawiera budezonid

320 mikrogramów/dawkę inhalacyjną i formoterolu fumaran dwuwodny 9 mikrogramów/dawkę

inhalacyjną.

W przypadku inhalatora Easyhaler dostarczana dawka (z urządzenia dawkującego) zawiera podobną

ilość substancji czynnej, co dawka odmierzona (z zasobnika).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna (7 600 mikrogramów w dawce

dostarczanej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3.

POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do inhalacji w inhalatorze z dozownikiem (Easyhaler).

Proszek barwy białej do żółtawej.

4.

SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Astma

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler wskazany jest u dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 lat i

starszej) w regularnym leczeniu astmy w przypadkach, kiedy wskazane jest zastosowanie leczenia

skojarzonego (wziewny kortykosteroid i długo działający β 2 -mimetyk):

- u pacjentów, u których wziewne kortykosteroidy wraz ze stosowanymi doraźnie β 2 -mimetykami

nie zapewniają wystarczającej kontroli

lub

- u pacjentów, u których wystarczającą kontrolę zapewniają zarówno wziewne kortykosteroidy,

jak i długo działające β 2 -mimetyki.

POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)

Bufomix Easyhaler jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i starszych

w objawowym leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) z natężoną objętością

wydechową pierwszosekundową (FEV 1 ) < 70% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego

oskrzela) i zaostrzeniami choroby w wywiadzie, pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi

oskrzela (patrz również punkt 4.4 ).

1/12 4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Astma

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler nie jest przeznaczony do początkowej terapii astmy.

Dawkowanie składników produktu leczniczego Bufomix Easyhaler jest ustalane dla danego pacjenta

i powinno zostać zmodyfikowane w zależności od nasilenia objawów choroby. Modyfikację dawki

należy rozważyć nie tylko w przypadku rozpoczynania terapii złożonymi produktami leczniczymi, ale

też w trakcie ustalania dawki podtrzymującej. Jeśli u danego pacjenta konieczne jest podanie dawek

złożonego produktu leczniczego innych niż dostępne w inhalatorze zawierającym złożony produkt

leczniczy, należy przepisać odpowiednie dawki β 2 -mimetyków i (lub) kortykosteroidów w odrębnych

inhalatorach.

Zalecane dawki:

Dorośli (w wieku powyżej 18 lat): 1 inhalacja dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą

potrzebować dawki do 2 inhalacji dwa razy na dobę.

Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat): 1 inhalacja dwa razy na dobę.

Pacjenci powinni być regularnie badani przez lekarza lub świadczeniodawcę opieki zdrowotnej w celu

utrzymania optymalnej dawki produktu leczniczego Bufomix Easyhaler. Dawkę należy ustalić na

najniższym poziomie zapewniającym skuteczną kontrolę objawów. Po uzyskaniu długotrwałej

kontroli przy najniższej zalecanej dawce kolejnym etapem powinno być sprawdzenie samego

wziewnego kortykosteroidu.

W praktyce po uzyskaniu kontroli objawów, dzięki stosowaniu dwa razy na dobę, zmniejszenie dawki

do najniższej dawki skutecznej może wiązać się ze stosowaniem produktu leczniczego Bufomix

Easyhaler raz na dobę, jeśli w opinii lekarza długo działający lek rozszerzający oskrzela w połączeniu

z kortykosteroidem podawanym wziewnie będzie niezbędny do utrzymania kontroli.

Rosnące wykorzystanie odrębnych szybko działających leków rozszerzających oskrzela wskazuje

nasilenie choroby zasadniczej i uzasadnia ponowną ocenę terapii astmy.

Dzieci (w wieku 6 lat oraz starsze): Dla dzieci w wieku od 6 do 11 lat dostępny jest produkt o

mniejszej mocy ((80 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną).

Dzieci w wieku poniżej 6 lat: Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler nie jest zalecany dla dzieci w

wieku poniżej 6 lat.

Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, można stosować

jedynie w terapii podtrzymującej.

Mniejsze moce produktu leczniczego (160 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną oraz

80 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną) są dostępne w celu stosowania w terapii

podtrzymującej i łagodzącej objawy.

W przypadku dawek, których nie można osiagnąć z wykorzystaniem produktu leczniczego Bufomix

Easyhaler dostępne są inne moce produktów leczniczych zawierających budezonid i formoterol.

POChP

Zalecane dawki:

Dorośli: 1 inhalacja dwa razy na dobę.

Informacje ogólne

Specjalne grupy pacjentów:

Nie istnieją specjalne wymagania dotyczące dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Brak dostępnych

danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler u pacjentów z zaburzeniami

czynności wątroby lub nerek. Ponieważ budezonid i formoterol są usuwane z ustroju głównie drogą

2/12 metabolizmu wątrobowego, u pacjentów z ciężką postacią marskości wątroby można spodziewać się

nasilonej ekspozycji.

Sposób podawania

Podanie wziewne.

Instrukcje dotyczące prawidłowego stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler:

Inhalator napędzany jest wdechowym przepływem powietrza, co oznacza, że kiedy pacjent wdycha

powietrze przez ustnik, substancja przedostaje się we wdychanym powietrzu do dróg oddechowych.

Uwaga ! Należy pouczyć pacjenta, aby:

• dokładnie przeczytał instrukcję obsługi w ulotce dla pacjenta dołączonej do każdego opakowania

produktu leczniczego Bufomix Easyhaler;

• wstrząsnął i uruchomił inhalator przed każdym użyciem;

• mocno i głęboko oddychał przez ustnik, aby zapewnić dostarczenie optymalnej dawki do płuc;

• nigdy nie wydychał powietrza przez ustnik, ponieważ spowoduje to zmniejszenie dawki

dostarczonej. W takiej sytuacji należy postukać ustnikiem o stół lub dłoń w celu usunięcia

proszku, a następnie powtórzyć procedurę dozowania;

• nigdy nie uruchamiał inhalatora więcej niż raz bez wdychania proszku. W takiej sytuacji należy

postukać ustnikiem o stół lub dłoń w celu usunięcia proszku, a następnie powtórzyć procedurę

dozowania;

• po użyciu zawsze zakładał osłonkę (i opakowanie ochronne, jeśli je używa), aby zapobiec

przypadkowemu uruchomieniu inhalatora (co może doprowadzić do przedawkowania lub podania

pacjentowi zbyt małej dawki przy kolejnym użyciu);

• wypłukał usta wodą po inhalacji dawki podtrzymującej. Pozwoli to zminimalizować ryzyko

wystąpienia pleśniawek jamy ustnej i gardła. W razie wystąpienia pleśniawek pacjenci powinni

także przepłukiwać usta po inhalacjach doraźnych;

• regularnie czyścił ustnik suchą szmatką. Do czyszczenia nie wolno używać wody, ponieważ

proszek nie powinien stykać się z wilgocią;

• wymieniał inhalator Bufomix Easyhaler, kiedy licznik wskaże zero, nawet jeśli w inhalatorze

nadal widoczny jest proszek.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

(laktoza, która zawiera niewielkie ilości białek mleka).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przed przerwaniem terapii. Leczenia nie należy przerywać

nagle.

Jeśli pacjent uważa, że leczenie jest nieskuteczne lub przyjmuje najwyższą zalecaną dawkę produktu

leczniczego Bufomix Easyhaler, powinien odbyć konsultację lekarską (patrz punkt 4.2). Rosnące

wykorzystanie szybko działających leków rozszerzających oskrzela wskazuje nasilenie choroby

zasadniczej i uzasadnia ponowną ocenę terapii astmy. Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli

objawów astmy lub POChP może zagrażać życiu. Pacjenta należy poddać pilnym badaniom

lekarskim. W takiej sytuacji należy rozważyć zwiększenie dawki kortykosteroidów, np. cykl

doustnych kortykosteroidów lub antybiotykoterapia, jeśli występuje zakażenie.

Pacjentom należy zalecić, aby zawsze posiadali dostępny lek stosowany doraźnie.

Pacjentom należy przypomnieć o konieczności stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler

zgodnie z zaleceniami, także w okresie, kiedy objawy nie występują.

3/12 Po uzyskaniu kontroli objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki produktu

leczniczego Bufomix Easyhaler. Ważne jest regularne monitorowanie pacjentów w trakcie redukcji

dawki. Należy stosować najniższą skuteczną dawkę produktu leczniczego Bufomix Easyhaler (patrz

punkt 4.2).

Terapii produktem leczniczym Bufomix Easyhaler nie należy rozpoczynać w okresie zaostrzenia lub

w przypadku istotnego lub ostrego nasilenia objawów astmy.

W trakcie terapii produktem leczniczym Bufomix Easyhaler mogą wystąpić ciężkie reakcje

niepożądane związane z astmą lub zaostrzenia. Pacjentom należy zalecić kontynuację leczenia i

zasięgnięcie porady lekarskiej, jeśli po rozpoczęciu terapii produktem leczniczym objawy nasilą się

lub niemożliwa będzie ich kontrola.

Nie są dostępne dane z badań klinicznych oceniających stosowanie produktu leczniczego

zawierającego budezonid i formoterol u pacjentów z POChP, u których przed podaniem leku

rozszerzającego oskrzela wartość FEV 1 wynosiła >50% wartości należnej, a po podaniu leku

rozszerzającego oskrzela <70% wartości należnej (patrz punkt 5.1).

Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli

prowadzący do natychmiastowego nasilenia świszczącego oddechu i duszności po podaniu dawki.

Jeśli u pacjenta wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, terapię produktem leczniczym Bufomix

Easyhaler należy niezwłocznie przerwać, pacjenta poddać badaniom i – w razie potrzeby – wdrożyć

leczenie alternatywne. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działający wziewny lek

rozszerzający oskrzela. Leczenie należy rozpocząć natychmiast (patrz punkt 4.8).

Wpływ układowy może wystąpić w przypadku wszystkich wziewnych kortykosteroidów, szczególnie

w przypadku wysokich dawek podawanych przez długi czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia

takiego wpływu jest znacznie mniej prawdopodobne w przypadku terapii wziewnej niż doustnych

kortykosteroidów. Do możliwych wpływów układowych należą: zespół Cushinga, objawy zespołu

Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości

minerału kostnego, zaćma i jaskra oraz rzadziej szereg działań psychologicznych i behawioralnych, w

tym nadaktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, niepokój, depresja lub agresja (zwłaszcza u

dzieci) (patrz punkt 4.8).

Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania

kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia

widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do

których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia

surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu

kortykosteroidów.

Należy uwzględnić potencjalny wpływ na gęstość mineralną kości, szczególnie u pacjentów

przyjmujących duże dawki przez długi czas i u których współistnieją czynniki ryzyka osteoporozy.

Długotrwałe badania dotyczące wziewnego budezonidu u dzieci przyjmujących dawkę dobową

wynoszącą 400 mikrogramów (dawka odmierzona) lub u dorosłych przyjmujących dawkę dobową

800 mikrogramów (dawka odmierzona) nie wykazały istotnego wpływu na gęstość mineralną kości.

Brak danych dotyczących wpływu większych dawek.

Jeśli z jakichkolwiek przyczyn należy podejrzewać zaburzenia czynności nadnerczy z powodu

wcześniejszej ustrojowej terapii steroidami, należy zachować ostrożność w trakcie wdrażania terapii

produktem leczniczym Bufomix Easyhaler.

Korzyści wziewnej terapii budezonidem minimalizują zwykle konieczność stosowania steroidów

doustnych, jednakże pacjenci zmieniający terapię ze steroidów doustnych mogą być narażeni na

zaburzenia rezerwy nadnerczowej przez dłuższy czas. Powrót do zdrowia może trwać dość długo po

przerwaniu doustnej terapii steroidami. Dlatego też u pacjentów zależnych od steroidów,

zmieniających terapię na wziewny budezonid, ryzyko zaburzenia czynności nadnerczy może

4/12 utrzymywać się przez dłuższy czas. W takiej sytuacji należy regularnie monitorować funkcję osi

podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA).

Długotrwała terapia dużymi dawkami wziewnych kortykosteroidów, szczególnie większymi niż dawki

zalecane, może doprowadzić do klinicznie istotnej supresji nadnerczy. Dlatego też w okresach stresu,

np. ciężkich zakażeń lub planowych operacji, należy rozważyć dodatkowe doustne zastosowanie

kortykosteroidów. Nagłe ograniczenie dawki steroidów może wywołać ostry kryzys nadnerczy.

Przedmiotowe i podmiotowe objawy, jakie mogą wystąpić w przypadku ostrego kryzysu nadnerczy,

mogą nie być oczywiste, jednakże mogą należeć do nich: jadłowstręt, ból brzucha, utrata masy ciała,

zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, obniżenie poziomu świadomości, drgawki, niedociśnienie

i niedocukrzenie.

Nie należy gwałtownie przerywać leczenia dodatkowymi steroidami ustrojowymi ani wziewnym

budezonidem.

W okresie przejściowym pomiędzy leczeniem doustnym a terapią produktem leczniczym Bufomix

Easyhaler obserwuje się zasadniczo słabsze ustrojowe działanie steroidów, co może doprowadzić do

wystąpienia objawów alergicznych lub objawów ze strony stawów, np. zapalenia błony śluzowej nosa,

egzemy oraz bólu mięśni i stawów. W przypadku takich zaburzeń należy wdrożyć leczenie swoiste.

Ogólne niewystarczające działanie glikokortykosteroidów należy podejrzewać, jeśli w rzadko

występujących przypadkach wystąpią takie objawy, jak zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty.

W takich przypadkach niezbędne jest niekiedy tymczasowe zwiększenie dawki doustnych

glikokortykosteroidów.

Aby zminimalizować ryzyko drożdżycy jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8), pacjenta należy

pouczyć o konieczności płukania jamy ustnej wodą po inhalacji dawki podtrzymującej.

Należy unikać jednoczesnej terapii itrakonazolem, rytonawirem lub innymi silnymi inhibitorami

CYP3A (patrz punkt 4.5). Jeśli nie jest to możliwe, należy zachować jak najdłuższy odstęp pomiędzy

dawkami leków powodujących interakcje.

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler należy stosować ostrożnie u pacjentów z tyreotoksykozą, guzem

chromochłonnym, cukrzycą, nieleczoną hipokaliemią, przerostową kardiomiopatią zaporową,

idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty, ciężkim nadciśnieniem, tętniakiem lub innymi

ciężkimi chorobami układu krążenia, np. chorobą niedokrwienną serca, tachyarytmią lub ciężką

niewydolnością serca.

Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia pacjentów z wydłużonym odstępem QTc.

Formoterol może indukować wydłużenie odstępu QTc.

Konieczność stosowania i dawkę wziewnych kortykosteroidów należy ponownie ocenić u pacjentów

z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz grzybiczymi i wirusowymi zakażeniami dróg

oddechowych.

Duże dawki β 2 -mimetyków mogą doprowadzić do ciężkiej hipokaliemii. Jednoczesna terapia β 2 -

mimetykami i lekami, które mogą wywoływać hipokaliemię lub nasilać efekt hipokaliemiczny, np.

pochodnymi ksantyny, sterydami i diuretykami, może także nasilać efekt hipokaliemiczny β 2 -

mimetyków. Szczególną ostrożność zaleca się w przypadku niestabilnej dusznicy bolesnej i

zmiennego stosowania przyjmowanych doraźnie leków rozszerzających oskrzela oraz ciężkiej postaci

astmy, ponieważ ryzyko może zostać podwyższone w wyniku niedotlenienia i innych chorób, w

przypadku których prawdopodobieństwo wystąpienia hipokaliemii jest podwyższone. W takich

okolicznościach zaleca się monitorowanie stężeń potasu w surowicy.

Podobnie jak w przypadku wszystkich β 2 -mimetyków, u pacjentów z cukrzycą należy rozważyć

dodatkowe badania stężenia glukozy we krwi.

5/12 Zapalenie płuc u pacjentów z POChP

U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie

częstości

występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne

dowody na

zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało

to

jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach.

Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewne

kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc.

Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich

zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się

nakładają.

Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszy

wiek,

niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera około 8 mg laktozy na inhalację . Ilość ta nie wywołuje

zwykle problemów u osób z nietolerancją laktozy. Substancja pomocnicza, laktoza, zawiera niewielkie

ilości białek mleka, które mogą wywołać reakcję alergiczną.

Dzieci i młodzież

Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałą terapię wziewnymi

kortykosteroidami. W razie spowolnienia wzrostu terapię należy ponownie ocenić, mając na celu

ograniczenie dawki wziewnego kortykosteroidu do dawki najniższej, o ile to możliwe, przy której

utrzymana zostanie skuteczna kontrola objawów astmy. Należy ocenić zalety związane z terapią

kortykosteroidami i potencjalne ryzyko zahamowania wzrostu. Należy także rozważyć skierowanie

pacjenta do specjalisty pulmonologa dziecięcego.

Ograniczone dane z długotrwałych badań sugerują, że większość dzieci i młodzieży leczonych

wziewnym budezonidem osiąga ostatecznie docelowy wzrost dorosły. Jednakże zaobserwowano,

początkowo niewielkie, tymczasowe ograniczenie wzrostu (około 1 cm). Występuje to zazwyczaj

w pierwszym roku terapii.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne

Silne inhibitory CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna,

telitromycyna, nefazodon, kobicystat oraz inhibitory proteazy HIV) mogą znacząco podwyższać

stężenia budezonidu w osoczu i należy unikać ich jednoczesnego stosowania. Jeśli nie jest to możliwe,

należy zachować jak najdłuższy odstęp pomiędzy dawkami inhibitora i budezonidu (patrz punkt 4.4).

Silny inhibitor CYP3A4, ketokonazol, w dawce dobowej 200 mg średnio sześciokrotnie zwiększał

stężenia w osoczu podawanego jednocześnie doustnie budezonidu (dawka pojedyncza 3 mg). Kiedy

ketokonazol podawano 12 godzin po budezonidzie, stężenie zwiększało się średnio 3-krotnie, co

dowodzi, że osobne podawanie tych leków może zmniejszyć stężenia w osoczu. Ograniczone dane

dotyczące tego rodzaju interakcji w przypadku wysokich dawek budezonidu wskazują, że istotne

wzrosty stężeń w osoczu (średnio 4-krotne) mogą wystąpić po podaniu itrakonazolu, 200 mg raz na

dobę, jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1 000 µg).

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających

kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia

leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych

związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować

w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.

6/12 Interakcje farmakodynamiczne

Beta-blokery mogą osłabiać lub hamować działanie formoterolu. Dlatego produktu leczniczego

Bufomix Easyhaler nie należy podawać razem z beta-blokerami (w tym kroplami do oczu), o ile nie

jest to wyraźnie uzasadnione.

Jednoczesna terapia chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekami

przeciwhistaminowymi (terfenadyną) oraz trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może

doprowadzić do wydłużenia odstępu QTc i zwiększyć ryzyko wystąpienia arytmii komorowych.

Ponadto lewodopa, L-tyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zaburzać tolerancję serca na

β 2 -sympatykomimetyki.

Jednoczesna terapia inhibitorami monoaminooksydazy, w tym lekami o właściwościach podobnych do

furazolidonu i prokarbazyny, może przyspieszać reakcje nadwrażliwości.

Istnieje podwyższone ryzyko arytmii u pacjentów otrzymujących jednocześnie znieczulenie za

pomocą fluorowcowanych węglowodorów.

Jednoczesne stosowanie innych beta-blokerów i leków przeciwcholinergicznych może mieć

addycyjny efekt rozszerzający oskrzela.

Hipokaliemia może zwiększać predyspozycje w kierunku arytmii u pacjentów leczonych glikozydami

naparstnicy.

Hipokaliemia może być następstwem leczenia agonistami receptorów beta2-adrenergicznych i może

się nasilać przy równoczesnym leczeniu pochodnymi ksantyn, kortykosteroidami oraz lekami

moczopędnymi (patrz punkt 4.4).

Nie zaobserwowano interakcji budezonidu i formoterolu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu

astmy.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie są dostępne dane kliniczne dotyczące ciąży i produktu leczniczego Bufomix Easyhaler lub

jednoczesnego leczenia formoterolem i budezonidem. Dane z badania dotyczącego rozwoju zarodka i

płodu u szczurów nie dostarczyły dowodów na addycyjny efekt tej kombinacji.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. W badaniach na

zwierzętach formoterol wywierał niekorzystny wpływ na reprodukcję przy ekspozycji ustrojowej na

bardzo wysokie stężenia (patrz punkt 5.3).

Dane dotyczące 2 000 ciąż, w przypadku których wystąpiła ekspozycja, nie zaobserwowano ryzyka

teratogennego związanego z wziewnym budezonidem. W badaniach na zwierzętach wykazano, że

glikokortykosteroidy wywołują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Prawdopodobnie nie dotyczy to

ludzi otrzymujących zalecane dawki.

W badaniach na zwierzętach zidentyfikowano także, że nadmiar glikokortykosteroidów w okresie

prenatalnym związany jest ze zwiększonym ryzykiem wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu,

chorób układu krążenia u dorosłych i trwałych zmian w gęstości receptorów glikokortykosteroidów;

obrocie neurotransmiterów i zachowaniu przy ekspozycjach niższych od teratogennego zakresu dawki.

7/12 W trakcie ciąży produkt leczniczy Bufomix Easyhaler należy stosować wyłącznie, jeśli potencjalne

korzyści przewyższają ryzyko. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu niezbędną

do zapewnienia właściwej kontroli astmy.

Karmienie piersią

Budezonid i metabolity przenikają do mleka ludzkiego, ale w dawkach leczniczych produktu Bufomix

Easyhaler nie przewiduje się ich wpływu na organizm noworodków i dzieci karmionych piersią. Nie

wiadomo, czy formoterol i metabolity przenikają do mleka ludzkiego. U szczurów niewielkie ilości

formoterolu wykryto w mleku matki. Należy podjąć decyzję, czy odstawić karmienie piersią, czy

przerwać podawanie produktu Bufomix Easyhaler, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla

dziecka i pozytywny efekt z leczenia dla matki.

Płodność

Brak dostępnych danych na temat wpływu budezonidu na płodność. Badania dotyczące wpływu

formoterolu na reprodukcję u zwierząt wykazały nieznaczną redukcję płodności u samców szczurów

przy dużej ekspozycji ustrojowej (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Bufomix Easyhaler nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Ponieważ produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera budezonid i formoterol, mogą wystąpić takie

same działania niepożądane, jak zgłaszane w przypadku tych substancji. Nie zaobserwowano

zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych po jednoczesnym podaniu obu substancji.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z lekiem są farmakologicznie przewidywalne

działania niepożądane terapii β 2 -mimetykami, np. drżenie i palpitacje. Są one zwykle łagodne i

zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni terapii.

Działania niepożądane, które wiązano z budezonidem lub formoterolem, podano poniżej według

klasyfikacji układów i narządów oraz częstości. Częstość ich występowania określono następująco:

bardzo często

(≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do

< 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000).

Tabela 1

Klasyfikacja układów Częstość Działania niepożądane związane z lekiem

i narządów

Zakażenia i zarażenia Często Drożdżyca jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc

pasożytnicze (u pacjentów z POChP)

Zaburzenia układu Rzadko Bezpośrednie lub opóźnione reakcje

immunologicznego nadwrażliwości, np. wykwit, pokrzywka, świąd,

zapalenie skóry, obrzęk naczyniowo-ruchowy

i reakcja anafilaktyczna

Zaburzenia Bardzo rzadko Zespół Cushinga, supresja nadnerczy,

endokrynologiczne zahamowanie wzrostu, zmniejszenie gęstości

mineralnej kości

Zaburzenia metabolizmu Rzadko Hipokaliemia

i odżywiania Bardzo rzadko Hiperglikemia

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadaktywność psychoruchowa, niepokój,

zaburzenia snu

Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci)

Zaburzenia układu Często Ból głowy, drżenie

nerwowego Niezbyt często Zawroty głowy

Bardzo rzadko Zaburzenia smaku

8/12 Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.)

Bardzo rzadko Zaćma i jaskra

Zaburzenia serca Często Kołatanie serca

Niezbyt często Częstoskurcz

Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie

przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy,

skurcze dodatkowe

Bardzo rzadko Dusznica bolesna, wydłużenie odstępu QTc

Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Wahania ciśnienia krwi

Zaburzenia układu Często Łagodne podrażnienie gardła, kaszel, dysfonia, w

oddechowego, klatki tym chrypka

piersiowej i śródpiersia Rzadko Skurcz oskrzeli

Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności

Zaburzenia skóry i tkanki Niezbyt często Zasinienia

podskórnej

Zaburzenia mięśniowo- Niezbyt często Skurcze mięśni

szkieletowe i tkanki łącznej

Zakażenie drożdżakowe jamy ustnej i gardła pojawia się w wyniku odkładania się leku. Ryzyko

można zminimalizować, zalecając pacjentowi płukanie jamy ustnej po każdej dawce podtrzymującej.

Drożdżakowe zakażenie jamy ustnej i gardła ustępują zwykle po miejscowym leczeniu

przeciwgrzybiczym bez konieczności przerywania terapii wziewnymi kortykosteroidami. Jeśli wystąpi

zakażenie jamy ustnej i gardła, pacjenci powinni również płukać usta wodą po każdej inhalacji

doraźnej.

Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli,

który dotyczy mniej niż 1 na 10 000 osób i prowadzi do natychmiastowego nasilenia świszczącego

oddechu i duszności po podaniu dawki. Paradoksalny skurcz oskrzeli ustępuje po szybko działającym

wziewnym leku rozszerzającym oskrzela. Leczenie należy rozpocząć natychmiast. Stosowanie

produktu leczniczego Bufomix Easyhaler należy przerwać natychmiast, pacjenta należy poddać

ponownym badaniom i w razie konieczności wdrożyć leczenie alternatywne (patrz punkt 4.4).

Wziewne kortykosteroidy mogą wywierać działanie układowe, szczególnie w dużych dawkach

przyjmowanych przez długi czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia takiego wpływu jest znacznie

mniej prawdopodobne niż w przypadku doustnych kortykosteroidów. Do możliwych wpływów

układowych należą: zespół Cushinga, objawy zespołu Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie

wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra. Może także

wystąpić zwiększona podatność na zakażenia i zaburzenie zdolności do przystosowania się do stresu.

Wpływy te zależą prawdopodobnie od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej

ekspozycji na steroidy oraz wrażliwości danego pacjenta.

Leczenie β 2 -mimetykami może doprowadzić do wzrostu stężenia insuliny, wolnych kwasów

tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.

Dzieci i młodzież

Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałą terapię wziewnymi

kortykosteroidami (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania

produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania

Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,

Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

Al. Jerozolimskie 181C,

02-222 Warszawa,

9/12 tel.: + 48 22 49 21 301

faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie formoterolu mogłoby doprowadzić do wystąpienia działań niepożądanych typowych

dla β 2 -mimetyków: drżenia, bólu głowy i kołatania serca. Objawami zgłaszanymi w pojedynczych

przypadkach były: częstoskurcz, hiperglikemia, hipokaliemia, wydłużenie odstępu QTc, arytmia,

nudności i wymioty. Wskazane może być leczenie podtrzymujące i objawowe. Dawka

90 mikrogramów, podana w ciągu trzech godzin u pacjentów z ostrą niedrożnością płuc, nie wzbudziła

wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa.

Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet po podaniu bardzo dużych dawek, nie powinno stanowić

problemu klinicznego. W przypadku przewlekłego stosowania bardzo wysokich dawek mogą wystąpić

ustrojowe wpływy glikokortykosteroidów, np. nadczynność kory nadnerczy i supresja nadnerczy.

Jeśli terapia produktem leczniczym Bufomix Easyhaler ma zostać przerwana z powodu

przedawkowania formoterolu, należy rozważyć zapewnienie odpowiedniej terapii kortykosteroidami.

5.

WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: leki

adrenergiczne w połączeniu z kortykosteroidami lub innymi lekami, wyłączając leki

antycholinergiczne.

Kod ATC: R03AK07

Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera formoterol i budezonid, których mechanizm działania

jest różny i które wykazują efekt addycyjny w zakresie łagodzenia zaostrzeń astmy. Mechanizmy

działania obu substancji opisano poniżej.

Budezonid

Budezonid jest glikokortykosteroidem, który, podawany wziewnie, wykazuje zależne od dawki

działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co prowadzi do złagodzenia objawów i mniejszej

liczby zaostrzeń astmy. Wziewny budezonid powoduje mniej ciężkie działania niepożądane niż

ustrojowe kortykosteroidy. Dokładny mechanizm odpowiedzialny za przeciwzapalne działanie

glikokortykosteroidów jest nieznany.

Formoterol

Formoterol to selektywny β 2 -mimetyk, który po podaniu drogą wziewną prowadzi do szybkiego

i długotrwałego rozluźnienia mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalnym zwężeniem dróg

oddechowych. Efekt rozszerzający oskrzela zależy od dawki, przy czym początek działania następuje

w ciągu 1–3 minut. Po podaniu pojedynczej dawki efekt ten utrzymuje się przez co najmniej

12 godzin.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Astma

Badania kliniczne u osób dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do budezonidu łagodziło

objawy astmy i poprawiało czynność płuc, a także prowadziło do ograniczenia zaostrzeń. W dwóch

12-tygodniowych badaniach wpływ budezonidu i formoterolu na czynność płuc był tożsamy z

obserwowanym po podaniu budezonidu i formoterolu oddzielnie i był silniejszy niż występujący po

10/12 podaniu budezonidu w monoterapii. Wszystkie grupy terapeutyczne przyjmowały doraźnie krótko

działający β 2 -mimetyk. Nie zaobserwowano tłumienia działania przeciwastmatycznego w miarę

upływu czasu.

Dwa 12-tygodniowe badania pediatryczne przeprowadzono u 265 dzieci w wieku 6–11 lat leczonych

podtrzymującą dawką budezonidu i formoterolu (2 inhalacje (80 mikrogramów +

4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, dwa razy na dobę) i doraźnie krótko działającym beta-

mimetykiem. W obu badaniach czynność płuc uległa poprawie, a leczenie było dobrze tolerowane w

porównaniu do porównywalnej dawki budezonidu w monoterapii.

POChP

W dwóch trwających 12 miesięcy badaniach oceniano wpływ na czynność płuc i częstość zaostrzeń

choroby (definiowanych jako cykle leczenia doustnymi steroidami i (lub) antybiotykami i (lub)

hospitalizacja) u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią POChP. Kryterium włączenia do obu

badań była wartość FEV 1 <50% wartości należnej przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela.

Mediana wartości FEV 1 przy włączeniu do badania (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela)

wynosiła 42% wartości należnej. Średnia liczba zaostrzeń w roku (zgodnie z powyższą definicją) była

istotnie mniejsza po zastosowaniu budezonidu z formoterolem w porównaniu z grupą stosującą sam

formoterol lub placebo (średnio 1,4 w porównaniu z 1,8-1,9 w grupie placebo lub formoterolu).

Średnia liczba dni przyjmowania doustnych kortykosteroidów w przeliczeniu na 1 pacjenta podczas 12

miesięcy badania była nieznacznie mniejsza w grupie stosującej budezonid z formoterolem (7-8

dni/pacjenta/rok

w porównaniu z 11-12 dniami w grupie otrzymującej placebo i 9-12 dniami w grupie formoterolu).

Nie wykazano przewagi budezonidu z formoterolem nad samym tylko formoterolem w odniesieniu do

zmian parametrów czynności płuc, takich jak FEV 1 .

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Wykazano, że produkty lecznicze Bufomix Easyhaler i Symbicort Turbuhaler, zawierające stałą

dawkę budezonidu i formoterolu, są biorównoważne pod względem całkowitej ekspozycji ustrojowej i

ekspozycji drogą płucną.

Wykazano, że produkt leczniczy Symbicort Turbuhaler, zawierający stałą dawkę budezonidu i

formoterol, oraz właściwe produkty proste są biorównoważne pod względem ekspozycji ustrojowej,

odpowiednio na budezonid i formoterol. Mimo to zaobserwowano niewielki wzrost supresji kortyzolu

po podaniu leku złożonego w stałej dawce w porównaniu do produktów prostych. Uważa się, że

różnica ta nie ma wpływu na bezpieczeństwo kliniczne.

Nie uzyskano dowodów na interakcje farmakokinetyczne pomiędzy budezonidem i formoterolem.

Parametry farmakokinetyczne dla tych substancji były porównywalne po podaniu budezonidu i

formoterolu w postaci produktów prostych, jak i produktu złożonego w stałej dawce. W przypadku

budezonidu wartość AUC była nieznacznie wyższa, tempo wchłaniania bardziej gwałtowne, a

maksymalne stężenie w osoczu wyższe po podaniu produktu złożonego w stałej dawce. W przypadku

formoterolu maksymalne stężenie w osoczu było porównywalne po podaniu produktu złożonego w

stałej dawce. Budezonid, podawany drogą wziewną, jest szybko wchłaniany, a maksymalne stężenie w

osoczu zostaje osiągnięte w ciągu 30 minut po inhalacji. W badaniach średnie odkładanie budezonidu

w płucach po inhalacji z inhalatora proszkowego wahało się od 32% do 44% dostarczonej dawki.

Ustrojowa biodostępność wynosi około 49% dostarczonej dawki. U dzieci w wieku 6-16 lat

odkładanie się w płucach odpowiada zakresowi obserwowanemu u dorosłych po podaniu takiej samej

dawki. Nie określono uzyskiwanych stężeń w osoczu.

Formoterol, podawany drogą wziewną, jest szybko wchłaniany, a maksymalne stężenie w osoczu

zostaje osiągnięte w ciągu 10 minut po inhalacji. W badaniach średnie odkładanie formoterolu w

płucach po inhalacji z inhalatora proszkowego wahało się od 28% do 49% dostarczonej dawki.

Ustrojowa biodostępność wynosi około 61% dostarczonej dawki.

11/12 Dystrybucja i metabolizm

Wiązanie z białkami osocza wynosi około 50% w przypadku formoterolu i 90% w przypadku

budezonidu. Objętość dystrybucji wynosi około 4 l/kg w przypadku formoterolu i 3 l/kg w przypadku

budezonidu. Formoterol ulega inaktywacji w wyniku reakcji koniugacji (tworzone są czynne

metabolity O-demetylowane i deformylowane, które uznawane są za nieaktywne koniugaty).

Budezonid ulega w znacznym stopniu (około 90%) biotransformacji przy pierwszym przejściu przez

wątrobę do metabolitów o niskiej aktywności charakterystycznej dla glikokortykosteroidów.

Charakterystyczna dla glikokortykosteroidów aktywność głównych metabolitów,

6-beta-hydroksy-budezonidu i 16-alfa-hydroksy-prednizolonu stanowi mniej niż 1% aktywności

budezonidu. Nie zaobserwowano oznak interakcji metabolicznych lub reakcji wypierania pomiędzy

formoterolem i budezonidem.

Eliminacja

Większość dawki formoterolu ulega transformacji drogą metabolizmu wątrobowego, po którym

następuje eliminacja przez nerki. Po inhalacji 8% do 13% dostarczonej dawki formoterolu

wydzielanych jest w postaci niezmetabolizowanej z moczem. Formoterol charakteryzuje się dużym

klirensem ustrojowym (około 1,4 l/min), a końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi

17 godzin.

Budezonid eliminowany jest drogą metabolizmu katalizowanego głównie przez enzym CYP3A4.

Metabolity budezonidu są eliminowane z moczem jako takie lub w postaci skoniugowanej. W moczu

wykryto tylko nieistotne ilości budezonidu w postaci niezmienionej. Budezonid charakteryzuje się

dużym klirensem ustrojowym (około 1,2 l/min), a końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji po

podaniu dożylnym wynosi 4 godziny.

Farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznana.

Ekspozycja na budezonid i formoterol może być zwiększona u pacjentów z chorobami wątroby.

Liniowość lub nieliniowość

Ekspozycja ogólnoustrojowa zarówno budezonidu jak i formoterolu skorelowana jest liniowo do

podanej dawki.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność obserwowana w badaniach na zwierzętach dotyczących budezonidu i formoterolu,

podawanych jednocześnie lub monoterapii, polegała na efektach związanych z nasiloną aktywnością

farmakologiczną.

W badaniach dotyczących reprodukcji u zwierząt wykazano, że kortykosteroidy, takie jak budezonid,

powodują wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, wady szkieletu). Jednakże wyniki badań na

zwierzętach wydają się nie wykazywać znaczenia u ludzi po podaniu dawek zalecanych. Badania

dotyczące wpływu formoterolu na reprodukcję u zwierząt wykazały nieznaczną redukcję płodności u

samców szczurów przy dużej ekspozycji ustrojowej i problemy z implantacją, a także obniżone

przeżycie postnatalne i urodzeniową masę ciała przy ekspozycjach ustrojowych istotnie wyższych niż

osiągane w trakcie stosowania klinicznego. Jednakże wyniki badań na zwierzętach wydają się nie

mieć znaczenia wśród ludzi.

6.

DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna (która zawiera białka mleka).

12/12 6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

W opakowaniu przeznaczonym do sprzedaży: 2 lata.

Po pierwszym otwarciu laminowanego worka: 4 miesiące. Nie przechowywać w temperaturze

powyżej 25°C. Chronić przed wilgocią.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

Warunki przechowywania produktu leczniczego po pierwszym otwarciu, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Wielodawkowy inhalator proszkowy składający się z siedmiu plastikowych elementów oraz sprężyny

wykonanej ze stali nierdzewnej. Tworzywa sztuczne (plastik) zastosowane do produkcji inhalatora to:

politereftalan butylenu, LDPE, poliwęglan, kopolimer styrenu z butadienem, polipropylen. Inhalator

jest szczelnie zamknięty w laminowanym worku i pakowany bez lub z opakowaniem ochronnym

(polipropylen i termoplastyczny elastomer) w tekturowym pudełku.

Opakowania:

Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji:

• 1 inhalator po 60 dawek

• 1 inhalator po 60 dawek, z opakowaniem ochronnym

• 2 inhalatory po 60 dawek

• 3 inhalatory po 60 dawek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7.

PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Orion Corporation

Orionintie 1

FI-02200 Espoo

Finlandia

8.

NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 21850

9.

DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 09 maja 2014

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 16 kwietnia 2020

13/12 10.

DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

21.10.2022

14/12